“Sprzedawczyk” Paula Beatty’ego to z pewnością książka, którą zapamiętam na długo, choćby dzięki temu, iż mimo, że mnie wymęczyła, to mam powody do pisania o niej jako o dziele przynajmniej bardzo dobrym, jak nie wybitnym. Ale po kolei.

Ja naprawdę nie lubię streszczać w recenzji treści książek, bo to macie w opisie. “Sprzedawczyk” to opowieść o facecie, który postanawia we współczesnych Stanach odtworzyć niewolnictwo. Zarówno prywatnie poprzez zniewolenie Sorga, który jeszcze pamięta czasy, gdy czarni nie cieszyli się pełnią praw obywatelskich, oraz publicznie - poprzez propagowanie...

Czytam "Sprzedawczyka" Paula Beatty'ego w tłumaczeniu Piotra Tarczyńskiego i chylę kapelusz przed tłumaczem. #kurzojady #paulbeatty #piotrtarczyński #sprzedawczyk #soniadraga

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 8, 2018 o 1:30 PST

State of mind. #kurzojady #thomasbernhard #chodzenie #sławalisiecka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 8, 2018 o 7:25 PST

Dzisiaj z rana zachęcam do lektury fragmentu powieści zmarłej w styczniu Ursuli K. Le Guin, "Najdalszy brzeg". To trzeci tom z serii "Ziemiomorze", a w nim prosty, ale efektowny wykład o śmierci, w którym pada jedno z najbardziej znanych z Le Guin zdań, "Odrzucić śmierć, to znaczy odrzucić życie". Tłumaczył Jacek Kozerski. --- — Lebannen — powiedział mag. Nigdy przedtem nie użył prawdziwego imienia Arrena, ani ten mu go nie wyznał. — Lebannen, to istnieje naprawdę. I ty istniejesz. Nie ma absolutnego bezpieczeństwa. Nic nie kończy się ostatecznie. Tylko w ciszy można usłyszeć słowo....

Piękna, mądra i wzruszająca książka poświęcona pamięci rodziców autora.

Czytelnik anonimowy poprosił nas o porównanie fragmentu książki Prousta w dwóch tłumaczeniach, “o nową wersję fragmentu bliższego mojemu sercu”. Proszę. Boy - "Inteligentny człowiek, jeżeli boi się wydać głupim, to nie w oczach drugiego inteligentnego człowieka; tak samo człowiekowi eleganckiemu grozi nie to, że elegancji jego nie doceni wielki pan, ale że może jej nie docenić prostak. Trzy czwarte wysiłków i kłamstw z próżności, wyprodukowanych od czasu jak świat istnieje (i to najczęściej z odwrotnym skutkiem), popełnia się na intencję niższych od siebie." Rodowska - “Tak jak...

O książkach od Pauzy pisaliśmy wiele razy i znowu mamy przyjemność patronować wyjątkowemu tytułowi. "Tirza" to połączenie thrillera z mocną powieścią obyczajową. Dramat rodzinny, którego lektura naprawdę wstrząsa. Główny bohater "Tirzy" pracuje w wydawnictwie, co oczywiście przyciąga moją uwagę dodatkowo. Ale i bez tego jest to przygoda ciekawa, choć niełatwa, do czego wydawnictwo Pauza nas już swoimi książkami przyzwyczaiło.

A na okładce książkę polecają Państwu Nogaś na stronie, Wyliczanka i moja absolutnie nieskromna osoba.

"Niepokojący dramat Grunberga to wyjątkowa opowieść o pożądaniu i...

Ulice w Manhattan Beach łatwo zapamiętać. Jadąc od zachodu mijamy ulice o nazwach Amherst, Beaumont, Coleridge, Dover, Exeter i… Ocean Street. To wyjątek w tej uporządkowanej przestrzeni. Plaża nie jest duża, otoczona małym parkiem i z wygodnym parkingiem dzisiaj gości tysiące czytelników i czytelniczek powieści Jennifer Egan.  O ile nie lubię zorganizowanej turystyki, tak na wycieczkę śladami bohaterów i bohaterek “Manhattan Beach” wybrałbym się chętnie (pomijając kwestię wizy do Stanów, która wciąż sprawia, że wybieram inne kierunki). Dlaczego? Bo jest to ten typ opowieści, których...

George Saunders w swojej pierwszej (!) powieści przypomina, że w literaturze chodzi o to, by opowiadać niezwykłe historie w sposób równie niezwykły. Przywraca wiarę w to, że można jeszcze stworzyć dzieło, które zachwyca i pozostawia czytelnika oszołomionym. Że można pisać o miłości wzruszająco, z lekką dawką patosu i humoru, bez obaw, że popadnie się w sentymentalizm czy kicz. Można też przekraczać granice gatunków i rozumieć je jako płynne. “Lincoln w Bardo” (czytałem w bardzo udanym tłumaczeniu Michała Kłobukowskiego) udowadnia, że literatura wciąż może dawać radość czytania i myślenia o...

“Cięcie” Savyon Liebrecht to zbiór opowiadań o traumie tzw. “drugiego pokolenia”, a więc - przeważnie urodzonych tuż po wojnie - dzieci Ocalałych z Zagłady. Już samo to nadaje wagi książce, wpisuje ją w dziesiątki dyskursów i dyskusji, a nam nie ułatwia zadania polegającego na ocenie krytycznej. Jednak będę krytyczny i to dość lakonicznie. Opowiadania Liebrecht są ciekawe w zakresie “co się dzieje”, neutralne w zakresie “jakim językiem to napisano” i rozczarowujące z jednego, prostego powodu. Liebrecht bowiem, poruszając w opowiadaniach historie, które już znamy choćby z wywiadów Grynberga...