Tegorocznym zwycięzcą Nagrody im. Hansa Christiana Andersena, najbardziej prestiżowej nagrody na świecie za literaturę dziecięcą został Sydney Smith, autor "Sama w mieście", którego miałem wielką przyjemność przełożyć dla Wydawnictwo Sto Stron. (Niestety nagrody - po raz czwarty - nie otrzymała Iwona Chmielewska) Nagrodę dla autora otrzymał Heinz Janisch z Austrii. Jak mówiła Liz Page, przewodnicząca jury, austriacki pisarz to "mistrz krótkiej formy, którego książki nigdy nie skupiają się na jednej temacie, nie mają na celu nauczania, a rozbudzania wyobraźni". Po polsku ukazała się...

- Ta książka jest - w pewnym zakresie - dla mnie wstrząsem. O "Mojej ukochanej..." Renaty Lis mówię w Drugie Śniadanie Mellera, gdzie mieliśmy fantastyczną rozmowę o czytelnictwie, literaturze i wielu innych sprawach. A mieliśmy, czyli piszący te słowa, Marcin Meller prowadzący, Justyna Suchecka, Grzegorz Kasdepke i Maciej Marcisz.  

Rzeczywistość komponowana to wybór najważniejszych esejów i wywiadów prasowych Jolanty Brach-Czainy, autorki wybitnych książek filozoficznych Szczeliny istnienia i Błony umysłu.

Jolanta, córka Ireny, wnuczka Bronisławy, prawnuczka Ludwiki – jak sama o sobie napisała – na początku kariery naukowej zajmowała się estetyką i teatrologią, w kolejnych dziesięcioleciach jej zainteresowania kierowały się w stronę etyki i literaturoznawstwa. W latach 90. dała się poznać jako zaangażowana feministka, obrończyni praw kobiet do decydowania o sobie. Na początku XXI wieku pisała artykuły poświęcone...

JEST! “Rzeczywistość komponowana” Jolanty Brach-Czainy, którą miałem przyjemność komponować dla Dowodów, dotarła! W książce znajdziecie eseje, publicystykę, listy, a nawet reportaż autorstwa Jolanty Brach-Czainy. Ważnym uzupełnieniem tej książki są cztery wywiady, które z Profesorą przeprowadziły wybitne polskie dziennikarki oraz bibliografia wszystkich Jej tekstów. Po “Szczelinach istnienia” i “Błonach umysłu” czas na książkę, która pokazuje jak wyglądała formacja filozoficzna, etyczna i estetyczna, która zrodziła te dwa wybitne dzieła. Jak napisała Eliza Kącka w świetnym...

Czy czuję się ‘Człowiekiem Książki”?

Czasem czuję się wręcz Człowiekiem-książką, zwłaszcza gdy idę z plecakiem pełnym nadesłanych nowości.

Ale skoro ktoś uznał, że mogę być “Człowiekiem Książki”, to czemu nie?

W ósmej edycji plebiscytu Książka Roku 2022 portalu Lubimyczytać, zostałem nominowany w nowej kategorii - CZŁOWIEK KSIĄŻKI. Wraz z kilkudziesięcioma świetnymim osobami, w tym np. moim sympatycznym redakcyjnym kolegą Michałem Nogasiem, czy niesamowitą Weroniką Wawrzkowicz, oberwałem nominacją.

Bardzo dziękuję!

Tak, tym razem można głosować.

Czemu "tym razem"? Bo w całej mojej, trwającej...

Dwa lata temu do Waszych mieszkań zapukały Violetta przez dwa "t", Berta Koch i inne postaci z "Gorzko, gorzko" Joanny Bator. W tym roku czas na rodzinę Polnych. I nie tylko. Podobnie jak przy "Gorzko…", mam swój naprawdę drobniutki wkład w nowy zbiór opowiadań Joanny Bator. Drobniutki, bo Autorka należy do tych pisarek, co oddają do redakcji bardzo dopracowany tekst, nie zostawiając "konsultantowi" wiele pola do popisu. To miłe. Czas zatem na kilka słów pochwał i mam nadzieję, że podobnie jak ja, zatopicie się w świecie dziwnie splecionych losów bohaterek i bohaterów tej...

- Łączę wyrazy szacunku. Jolanta Brach

Po "Szczelinach istnienia" i "Błonach umysłu" przyszedł czas na zbiór tekstów prof. Jolanty Brach-Czainy, "Rzeczywistość komponowana".

Filozofka z zacięciem i humorem komentująca Kołakowskiego

Eseistka pokazująca jak konstruować filozoficzną wypowiedź

Krytyczka sztuki

Czytelniczka książek Henryka Grynberga i Olgi Tokarczuk

Obrończyni wolności artystycznej

Komentatorka nadmiernej roli Kościoła w polskiej rzeczywistości

Zaangażowana feministka

Od tekstów poświęconych semiotyce i teatrowi, po artykuły w "Zadrze" i "Krytyce Politycznej" - dzieło Brach-Czainy jest...

“Błony umysłu” dołączyły w naszej serii do “Szczelin istnienia”. Niewielka to książka, ale pełna namysłu nad rzeczywistością, który pozwala nam spojrzeć na świat z różnych, nieoczywistych perspektyw. Latem 2001 roku Jolanta Brach-Czaina była we Lwowie. Napisała tam esej poświęcony kabaczkowi z nasturcją, daniu o “splątanym kłębie doznań”: 

“Gdy na stole pojawia się kabaczek z nasturcją, inne kolory gasną. Wszystkie oczy na kwiat. Kształt ma wyszukany, ceniony przez malarzy secesji, nonszalancko wywinięte płatki i zwisającą u nasady długą cienką ostrogę kielicha. Ale uwagę przyciąga głównie...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)