Uwielbiam przyswajać wiedzę absolutnie mi zbędną. Nie ma niczego przyjemniejszego niż wieczorami czytać o ludziach, którzy się truli, mordowali i wyciągali sobie korę mózgową łyżeczką. Lubię opowieści, w których większość bohaterów nie żyje. Tak też jest w książce „Szarlatani. Najgorsze pomysły w dziejach medycyny”, bo gdy się padło ofiarą szarlataństwa, trudno było się wśród żywych zachować. Jakimś pocieszeniem niech będzie fakt, że sami szarlatani też często kończyli nie najlepiej. W tej książce przyjemnie czyta się nawet indeks. Oto fragment:

„banecznik / baniek stawianie / bańki cięte / barwinek / barwniki arsenowe”