Ech, Wrocławiu! Czemy ty dwadzieścia lat temu byłeś miastem kojarzącym mi się tylko z alkoholizmem, biedą, powodzią i "metalami"?

Tak może bym dzisiaj mieszkał w "Mieście Literatury", miał za prezydenta łysego i brodatego kociarza, a w pobliżu Pawła i Ewę Pawlaków, twórców wspaniałych książek dla dzieci, w których nowoczesność musi ustąpić miejsce tradycji bez wdeptywania do skansenu.

"Wrocławski ABECADLIK" Pawlaków jest diablo dobry , poza prezentacją literek znajdą tu Państwo wiele drobnych niespodzianek jak choćby rozsiane w ilustracjach krasnale czy Olgi Tokarczuk. Mają Pawlakowie...

Tajfun bardzo chce znaleźć odpowiedź na pewne pytanie. #piesektajfun #copotrafiąkoty

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 28, 2020 o 2:17 PDT

Kilka dni temu z entuzjazmem zareagowaliście na kilka zdjęć i zdań o książce “Nolens volens czyli Chcąc nie chcąc” Zuzanny Kisielewskiej z rysunkami Agaty Dudek I Małgorzaty Nowak. Autorki nawet udostępniły post z adnotacją, że napisałem recenzję, co mnie rozczuliło, bo ja tu piszę po kilka tysięcy znaków i czasem słyszę narzekania, że to takie recenzyjki, w “Twórczości” to kiedyś były recenzje, ach ach. Te kilka znaków o książce były dobrym teaserem, ale na prawdziwą recenzję przyszedł dzisiaj czas. No dobra, na takie bardziej rozbudowane zachwyty. Kiedyś to trzeba było te wszystkie...

Komentariat zawył z radości pod wczorajszą petycją o usunięcie “W pustyni i w puszczy” ze szkolnych lektur. Część z Państwa zareagowała entuzjazmem, część - oburzeniem. Powiem jak najgorszy populista - wszyscy macie rację, ale niektórzy mniej.

Umówmy się na samym początku co do dwóch rzeczy: jest to lektura rasistowska i nie przyjmuję głosów przeciwnych. Ale też druga rzecz - Sienkiewicz nie jest złym pisarzem, on ma piękne momenty, tylko trzeba się skupić i błotem nie obrzucać Noblisty. Kiedyś o tym więcej, dzisiaj przejdźmy do meritum sporu.

Wysuwają Państwo najczęściej kilka argumentów, które pozwolę sobie cytować:

Łacińskie i greckie sentencje opisane przez Zuzannę Kisielewską, zilustrowane przez mistrzynie - Agatę Dudek i Małgorzatę Nowak. Piękna i całkiem zabawna książka, która w zwykłych czasach powinna stać się hitem okresu nagród końcoworocznych. I te ilustracje... Dudek i Nowak to estetyczny Olimp. #zdaniemszota #zuzannakisielewska #agatadudek #małgorzatanowak #acapulcostudio #druganoga

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 2, 2020 o 12:54 PDT

Wydawnictwo Sto Stron debiutuje książką, która ma - o dziwo - sto stron. Nie wiem jak oni pociągną dalej z tym pomysłem, ale będę kibicował, bo debiutancka pozycja, "Zielony Latawiec. Przyjaźń przez 6 kontynentów" to projekt niezwykle ambitny, będący efektem współpracy ilustratorów i ilustratorek z kilkudziesięciu krajów.

Historia jest prosta - wypuszczony w Polsce latawiec dociera do kolejnych krajów, o których krótkie notki z ciekawostkami pisze Julita Pasikowska-Klica. Każdy kraj to inny autor / inna autorka ilustracji, dzięki czemu jest tu różnorodnie, ale wciąż spójnie i niepapugowato....

Tajfun dzisiaj wieczorem będzie się przysłuchiwał mojej rozmowie z Marcinem Wichą. Mam nadzieję, że dołączycie. 19:00 na fanpeju @agencjaopowiesci Zapraszamy! #zdaniemszota #piesektajfun #marcinwicha #mamania #łysolistrusia #spotkanieautorskie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 12, 2020 o 6:01 PDT

Grzeczne dzieci mają dzieciństwo nudne i nieszczęśliwe. Niegrzeczne mają same problemy, ale ile radości w psotach! Marcin Wicha w “Łysolu i Strusi” opowiada historię grzecznej dziewczynki, która przy pomocy włochatego (choć nieregularnie włochatego) psa przeistacza się w dziecko niezbyt grzeczne z nieujarzmioną wyobraźnią.

Jestem pewien, że dla młodych czytelniczek i czytelników będzie to świetna rozrywka, bo trzydzieści lekcji niegrzeczności z tak fantastyczną parą bohaterów bawi, śmieszy i tumani. Do tego mamy zabawne komiksy, świetne gry językowe i wszystko co w takiej książce powinno się znaleźć.

Tajfun dobrze wie którędy do Parku Skaryszewskiego, ale do Yellowstone udamy się dopiero za jakiś czas. Póki co pozostaje nam palcem po mapie podróż. Z Mizielińskimi to całkiem przyjemna podróż. #zdaniemszota #piesektajfun #którędydoyellowstone #dwiesiostry #mizielińscy

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Kwi 30, 2020 o 12:34 PDT

Prezent na Dzień Dziecka nadszedł w tym roku szybciej. Cóż, taki mamy rok że wszystko do góry nogami. Jaka to jest piękna (i wielka) książka! I jakie ilustracje! Narobiła się Joanna Rusinek próbując w rysunku też oddać regionalne zróżnicowanie. Siedze sobie i kontempluję gdzie bym pojechał, żeby posłuchać ludzi. Bierzta, kupta i schowajta przed bombelkami do 1 czerwca. A wcześniej nie zapaćkajcie łapkami, bo nie wierzę, że sami i same sie nie wciągniecie. Trzecia z przedstawionych plansz przejdzie zaś do anegdotycznej historii literatury. Kogo my tu nie mamy? Justyna Sobolewska, Katarzyna...