Lubię książki, które są "niewiadomo po co". Bo po co nam kilkunastostronicowa książeczka, w której jest jedno zdanie (Kafki) i minimalistyczne ilustracje do niego (Guridiego)? I choć to piękne zdanie, a rysunki są delikatne i opowiadają rozkoszną historyjkę, to wciąż trudno znaleźć racjonalne uzasadnienie dla jej nabycia. Ale jest we mnie pewien rodzaj książkowego snobizmu, nutka kolekcjonerstwa, która wszystkie takie grzechy wybacza. Sen Kafki, który przypomina wydawnictwo Łajka w "Stać się Indianinem" to książka pozornie skierowana do dzieci, ale kto z nas nie chciałby w dowolnym...

Wykrakałem. Ledwo pochwaliłem Dwie Siostry, że wszystko im wychodzi i dostałem książkę, która w mojej ocenie wyszła niezbyt udanie. “Widziałem pięknego dzięcioła” Michała Skibińskiego zilustrowana przez Alę Bankroft to bardzo ciekawy dokument, który został zaprezentowany brzydko i niestarannie.  Michał ma osiem lat i dostaje zadanie w szkole - codziennie wpisać do zeszytu jedno zdanie. Pisze zatem o tym gdzie był (dworce szczególnie zapadają mu w pamięć), co widział (dzięcioł), kto z rodziny przyjechał i tak dalej. A że jest lato 1939 roku to nagle mamy zapis “Wybuchła wojna”. I ta...

Gdy byłem dzieckiem miałem różne hobby, niektóre tymczasowe (zabawa z kijem, którego traktowałem jak pieska, przywiązując m.in. do słupków i wyprowadzając go na spacer), a niektóre trwające dłużej. Do tych drugich muszę zaliczyć absolutną fascynację geografią i biologią. To drugie szybko mi przeszło, bo trafiłem na nauczycielkę o mocno niesympatycznym stylu bycia ale pozostała geografia - od klasycznego “palcem po mapie”, po lektury wszystkiego co się dało - leksykonów, encyklopedii czy książek przygodowych.  Mogę tylko żałować, że “Na dworze. Przewodnik dla odkrywców przyrody” (tłum....

Rzuciłem się na “Wielką księgę Klary”, jakby mi książki z Kindla i plecaka ukradli. Zamiast czytać lektury poważne, czekające na pilne recenzje, o problemach aktualnych i ważkich pół dnia spędziłem śledząc przygody Klary, dżuniora, mamy i taty. I kilku postaci pobocznych, acz równie ciekawie przedstawionych, co główni bohaterowie. To jest czyste złoto, co Wicha zrobił w tej książce. Otóż szanowny laureat Nike powstawiał do Klary - obok świetnych historyjek o przygodach dzieciaków dla dzieciaków - dziesiątki rozważań dużo poważniejszych i wyjątkowo smutnych w refleksji. O czym...

Festiwalowe lektury. A jakie to cudo jest! I ile tam nawet nie mrugania okiem, a ostrych kuksańców w kierunku czytelnika starszego i czułego na socjopolityczną ironię. Za chwilę rozmowa z Autorem na @festiwalstolicajezykapolskiego #zdaniemszota #marcinwicha #wielkaksięgaklary #mamania #festiwalstolicajezykapolskiego

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 10, 2019 o 7:07 PDT

Idealne dla mnie! Może ktoś mnie w końcu nauczy jak nie zapominać szczoteczki do zębów. A wy co zapominacie spakować? Czy ograniczacie się do mylenia godzin wyjazdu pociągów? Ja dumnie łączę te dwie wady. #zdaniemszota #magdalenakilarska #ezop

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 4, 2019 o 8:36 PDT

Z okazji Dnia Psa meldujemy się z parku z odpowiednią lekturą. #zdaniemszota #piesektajfun #zwierzakizwyklaki #bibidumontak #dwiesiostry #fleurvanderweel #jadwigajędryas #dzieńpsa

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 1, 2019 o 10:11 PDT

Trzydziestą rocznicę "wybrania wolności" obchodzę sobie czytając książkę Anny Ziarkowskiej i Bohdana Butenki wydaną przez warszawski Dom Spotkań z Historią. Podkreślam "warszawski", bo to jednak historia mocno skupiona na stolicy, momentami nadmiernie. Banalnie prosta konstrukcja - Historyjek przepytuje Historyjkę z historii. Historyjka jest starsza i wiele wie, a konstrukcja "pytanie - odpowiedź" sprawia, że równie dobrze Historyjkę mógłby Google zastąpić. Plus za dołożenie do treści cytatów ze wspomnień i pamiętników, ale to tyle szaleństw w narracji. Do tego krzyżówki i kilka zadań w...

Czy dojrzało już pokolenie wychowane na książkach Kosika? Od pierwszego "Felixa" minie w tym roku 15 lat! Znacie, czytaliście / czytałyście? Co sądzicie? Bardzo czekam na odpowiedzi, bo piszę o Kosiku na cito kilka tysięcy znaków i konsultacje wymagane. Z autorem rozmawiam jutro to se dopytam. No, to co, jest tu ktoś z pokolenia "Felixa"? #kurzojady #rafałkosik #felixnetinika #powergraph #nafreelansie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 24, 2019 o 11:18 PDT

Przeczytałem za was i odradzam. Argumenty poniżej. Gdy ktoś (Anna Podczaszy) tytułuje wierszowaną książkę dla dzieci “Życie między wierszykami”, to chyba jasne jest, że najuważniej przyjrzę się temu, co dzieje się tu między wierszykami, między słowami, pod podszewką. A dzieje się sporo i niestety niewiele dobrego.  Na okładce jest ich trójka - dwóch chłopców i dziewczynka w bejsbolówce. Czy to książeczka o przyjaciołach, rodzeństwie? Kto tu mówi? Sprawdźmy. “Gdzieś w odległej galaktyce, na podwórku za krzakami / mamy śmietnik - a w nim skarby, które śnią się nam nocami”. My, a więc...