To jest piosenka o różnych rzeczach To jest piosenka o mięsie w lodówce O telefonie i kluczach na stole To jest piosenka o słuchowych aparatach To jest piosenka o Powsinie i Kabatach To jest piosenka o Marku Kossakowskim Który skupuje roszczenia do budynków To jest piosenka o tym jak się meldował w mieszkaniu obcych ludzi piłując zamki To jest piosenka o władzach Polski To jest piosenka o władzach Warszawy To jest piosenka o 7-krotnych czynszach O odcinaniu prądu i gazu To jest piosenka o polskiej policji Która uznała że w życiu tak bywa To jest piosenka o...

Wprowadziłem już jedną “zasadę Szota” i brzmi ona “jak w książce jest tylko jedna postać nieheteronormatywna i jest ona gejem, który skończył historię sztuki lub kulturoznawstwo, to ja tej książki nie polecam”, ale myślę, że powinienem wprowadzić nową - “jeśli książka zaczyna się w księgarni lub bibliotece, to jest to dobra książka”.

Od razu staram się przypomnieć sobie czy “Bibliotekarka z Auschwitz” zaczynała się w bibliotece czy w obozie, ale chyba na szczęście w obozie. Niezależnie od poprzedniego zdania, zbiór opowiadań Juraja Kováčika, “W kinie panoramicznym” w przekładzie Michała...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Na zdjęciu Tajfun w poszukiwaniu wiosny, zatem dla Państwa dzisiaj "Pierwiosnek" Władysława Broniewskiego: Jeszcze w polu tyle śniegu, Jeszcze strumyk lodem ścięty, A pierwiosnek już na brzegu Wyrósł śliczny, uśmiechnięty: Witaj, witaj, kwiatku biały, Główkę jasną zwróć do słonka, Już bociany przyleciały, W niebie słychać śpiew skowronka. Stare wierzby nachyliły Miękkie bazie ponad kwiatkiem: Gdzie jest wiosna? Powiedz, miły, Czyś nie widział jej przypadkiem? Lecz on, widać, milczeć wolał. O czym myślał -któż to zgadnie? Spojrzał w niebo, spojrzał w pola, Szepnął...

Czytając “Rozmowy z przyjaciółmi” Sally Rooney i znając jej bestsellerowych “Normalnych ludzi” łatwo dostrzec momenty, w których pisarka zdradza przyszłą, przyzwoitą formę literacką, a już na pewno ciekawy sposób widzenia świata, jednak są to juwenilia niezwykle proste i banalne, a sama powieść nawet jako debiut nie zachwyca. Frances ma dwadzieścia jeden lat, przyjaźni się ze swoją byłą dziewczyną Bobby i wspólnie poznają Melissę, znaną dziennikarkę, autorkę świetnie przyjętego tomu esejów. Melissa, osoba lubiąca prestiż ma prestiżowego męża, z którym łączy ją niewiele emocji - Nicka. I...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Wiosna przyszła bez żadnego trybu więc czas na nowe wizualizacje. Dzięki Szymonowi Łaszewskiemu i Reset Obywatelski mamy z Tajfele wspaniałe zdjęcia, zatem czas na radosny wiersz człowieka, który w "Dzienniku" dał się poznać jako wielki maruda (zwłaszcza jak żona i córka o rajstopy z Rzymu prosiły). Dla Państwa na dobry wieczór zatem Jarosław Iwaszkiewicz.

---

Do czytelnika

Chciałbym napisać, jak pies biegnie,

Wóz cały w słońcu jedzie laskiem,

Baba rowerem skręca jezdnią

I bańki lśnią blaszanym blaskiem.

Czerwony pociąg mija domy,

A z elektrowni czarne dymy,

Spłoszony kasztan szarpie brony,

Topola składa liść jak rymy.

To jest dobry reportaż na ostatnie minuty przed spaniem - jeden krótki rozdzialik dziennie i w objęciu Morfeusza. Problem w tym, że Bryżko-Zapór pisze po prostu nudno i nie potrafi wciągnąć w opowieści, którymi wręcz zasypuje czytelnika. Zasypuje, a ten zasypia. To chyba nie tak powinno być. Natalia Bryżko-Zapór na ponad czterystu stronach opowiada o Wołyniu i choć to wielowątkowa opowieść, to na pierwszy plan wybija się jeden temat - Polska. Prawie wszyscy tu mówią o Polsce, polskiej historii, pracy w Polsce, nawet Ukraina i ukraińskie problemy wydają się być mniej ważne od Polski, choć...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)