Jedna z najlepszych książek tego roku? Jestem pewien, że "Wieloryb" Cheon Myeong-kwana w przekładzie Anny Diniejko, przypadnie Wam do gustu. Jako i mi przypadł. Trzy kobiety, trzy splecione ze sobą historie. I epicka opowieść o Korei, w której realizm magiczny sprawnie łączy się w niemal reporterską, detektywistyczną robotą. Do tego tytułowy wieloryb, który pojawia się - jak to wieloryby mają w zwyczaju - w zaskakujących momentach. Kształt wieloryba ma kino, które zaprojektowała Geumbok, matka Chunhui, głównej bohaterki powieści. O tym, że złapał wieloryba, kłamie napotkany przez nią...

Co poszło nie tak? Było to - niestety - jedyne pytanie, jakie miałem w głowie po lekturze “Suplementów siostry Flory” debiutującego pisarza, Stanisława Syca. Pozornie jest w tej książce wszystko, czego potrzebuję w dobrej powieści. Jest całkiem oryginalna (jak na polską prozę trzeciego dziesięciolecia XXI wieku) główna postać, jest nawet wciągająca, choć chwilami zahaczająca o mielizny, akcja. Jest humor, jest bezsprzeczny talent językowy. Ale jednak to wciąż za mało, by uznać "Suplementy..." za powieść spełnioną. Jest zatem miasteczko i jest w nim klasztor. A w nim słynna...

Naczytałem się, więc sprawozdaje. A jak to się czyta! Trochę nawet za dobrze, bo trudno zasnąć po lekturze "Asfaltowej pustyni" Cosby'ego. Na przełożoną przez Jana Kraśkę powieść składają się dwie warstwy. W tej sensacyjnej mamy oczywiście dynamiczną akcję, strzelaniny, szybkie samochody i przesadnie męskich mężczyzn. W warstwie społecznej dostajemy poruszającą opowieść o losie wielu czarnych mieszkańców Stanów Zjednoczonych. Losie, przed którym nie ma ucieczki, choćby się bardzo starało. Cosby tworzy mieszankę wybuchową i choć nie jestem czytelnikiem powieści sensacyjnych, to od...

O tym, że nowy reportaż Davida Granna, “Sprawa Wagera” czyta się jak kryminał, napisał już jakiś tuzin krytyków. Przyznaję, że byłem wobec tego hasła sceptyczny, bo widziałem je już przy dziesiątkach książek i trochę ile można... Ale jednak! Wystarczyło kilka stron lektury i wciągnąłem się… no właśnie - jak w kryminalną historię napisaną przez rasowego prozaika. “Jedynym bezstronnym świadkiem było słońce”. Wystarczy jedno dobre zdanie i już wsiąkamy. Słońce - jak pisze Grann, którego na pewno znacie z “Czasu krwawego księżyca” - obserwowało, jak setki mężczyzn na kilku statkach, podążało...

Wywiad z Urszulą Kozioł jest zadaniem trudnym, nie ma co ukrywać. Byli tacy, co mówili mi, że to się nie uda. Udało się. Wyszła rozmowa boleśnie prawdziwa. Urszula Kozioł jest finalistką Literackiej Nagrody "Nike" za tom "Raptularz". *** Wojciech Szot: - Chciałem jeszcze o tym pisaniu wierszy… Urszula Kozioł: - Będę nudna! WSZ - Proszę bardzo. UK - Gdy się pisze kryminał, to można od ósmej do czternastej wystukać 20 stron. I się pisze, że ojciec zabrał dziecko i zabił je. Narzędzia zbrodni nie znaleziono. Pytam: gdzie zabił? Koło kościoła? To trzeba wejść do kościoła. Tam...

Ma na koncie Nagrodę Literacką Gdynia, nominacje do Paszportu "Polityki", Nagrody Literackiej m. st. Warszawa i Angelusa. A teraz otrzymał "Gombrowicza".

Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza to jedno z najważniejszych polskich wyróżnień dla pisarzy i pisarek. Mogą ją jednak otrzymać wyłącznie debiutanci lub autorzy i autorki drugiej książki. Dlaczego?

Fundatorzy nagrody powołują się na jej patrona, którego debiutancka książka, wydany w 1933 roku "Pamiętnik z okresu dojrzewania" nie została doceniona przez krytykę. Czasem tak bywa nawet z dobrymi dziełami. Za to olbrzymi sukces Gombrowicz...

Jeśli weźmiecie do rąk „Po Safonie”, czeka was niezwykła wyprawa do początków XX wieku, do świata kobiet, które postanowiły walczyć o swoje prawa. Wyprawa angażująca, pełna emocji i zaskakujących zwrotów akcji. Ile to już było książek o buntowniczkach, kobietach, które w epokach niesprzyjającej emancypacji, postanowiły żyć po swojemu? Od kilku lat twórczynie, ale też twórcy, chętnie sięgają po „herstorie”, czasem przynosząc nam opowieści fascynujące, pogłębione portrety ludzi i ich czasów, czasem opowiastki, popularne leksykony walecznych kobiet. „Herstoria” stała się - przynajmniej...

Czas na drugi wywiad z finalistami i finalistkami Nagrody Literackiej Nike. Marzanna Bogumiła Kielar napisała fantastyczny tom poezji "Wilki" i właśnie o nim rozmawiamy. *** WSZ - Jakie rośliny w ogrodzie miała twoja babcia? MBK - Maciejkę, rosła przed okazałym gankiem dużej poniemieckiej willi obok lwich paszczy. Ten dom dziadek kupił w 1952 roku. Mieszkałam w nim do dziewiątego roku życia, dopóki nie przeprowadziliśmy się do domu, który mój ojciec wybudował 300 metrów dalej. Zapach maciejki wieczorami był obłędny. Babcia miała też, po obu stronach długiej ścieżki prowadzącej...

Zaczynamy cykl rozmów z finalistami i finalistkami tegorocznej Nagrody Nike. Miałem przyjemność zapytać Piotra Pazińskiego o jego esej "Przebierańcy w nicości". *** Wojciech Szot - Może trzeba powiedzieć czytelnikom wprost — to nie jest biografia Wojtkiewicza. Piotr Paziński - Nie jest. Biografią Wojtkiewicza zajmowało się przede mną wiele osób. Przede wszystkim Wiesław Juszczak. Jerzy Ficowski zrekonstruował jego życie, odnalazł listy i rozpropagował legendę, że większość dokumentów — listy i dziennik intymny — znalazły się w trumnie malarza, włożone tam przez matkę. Ficowski...

Finał Nike 2024 Już niemal wszystko jasne. W finale Nagrody Literackiej "Nike" spotkali się: - Marzanna B. Kielar za tom poezji "Wilki" (wyd. Znak) - Urszula Kozioł za tom poezji "Raptularz" (wyd. PIW) - Małgorzata Lebda za powieść "Łakome" (wyd. Znak) - Cezary Łazarewicz za reportaż "Na Szewskiej. Sprawa Stanisława Pyjasa" (wyd. Czytelnik) - Piotr Paziński za esej "Przebierańcy w nicości" (wyd. Nisza) - Andrzej Sosnowski za autobiograficzną prozę "Elementaże (1&2)" (wyd. Fundacja Karpowicza) - Michał Witkowski, "Wiara. Autobiografia" (wyd....