Kochała kobiety, malarstwo i bardzo pokręconą ezoterykę. Hilma af Klint w londyńskim Tate jest wystawiana dzisiaj razem z Mondrianem, co budzi kontrowersje. I choć wymyśliła sztukę abstrakcyjną, o jej pionierstwie wie niewiele osób. Dlaczego? --- Wystawa w jednej z najbardziej prestiżowych galerii na świecie pokazuje, że historię sztuki trzeba opowiedzieć raz jeszcze, by kolejne pokolenia nie dzieliły jej już na męską i żeńską, ale na intrygującą i tę, która do żadnych refleksji nas nie skłania. --- Obrazy af Klint radykalnie redefiniują zorientowane na mężczyzn ramy czasowe i...

Upadek cywilizacji czy nowa forma opowiadania o literaturze? Dzisiaj rozmawiam z mistrzyniami bookstagrama! --- Widzieliście tłumy młodzieży na targach książki? Gigantyczne kolejki do pisarek i (rzadziej) pisarzy, ale też osób znanych z bookstagrama? Tola i Zuza Grupa czyli Zaksiążkowane to najpopularniejsze polskie bookstagramerki. Tysiące osób czyta razem z nimi. Kim są? Co czytają? Jakie zagrożenia widzą w świecie onlajnów? Dlaczego nie lubią "Felixa, Neta i Niki", jakie tytuły wpisałyby na listę lektur? Tego dowiecie się dzisiaj w "GW". Dodam, że to jest rozmowa...

Z okazji Miesiąca Dumy zapraszamy na spotkanie poświęcone najnowszej książce Renaty Lis „Moja ukochana i ja”.

Rozmowa się opóźniła - zaczynany tuż przed 4 minutą nagrania

Dzisiaj z kolegą Słodkowskim piszemy Wam o ślubie Agnieszki Graff i Magdaleny Staroszczyk. Ślubie scenicznym, ale zawsze to coś. --- Graff i Staroszczyk zapewniają: "Był dreszcz". Na cześć młodej pary wiwatowała publiczność, bo wszystko wydarzyło się podczas głośnego spektaklu "Spartakus". - Uznałyśmy, że to jedna z tych trochę szalonych rzeczy, na pograniczu teatru, aktywizmu i życia towarzyskiego, które chcemy zrobić - mówią "Wyborczej" Graff i Staroszczyk. - Magda od lat jest aktywistką, m.in. w kolektywie Czarne Szmaty. Ja w swoim pisaniu też poruszam się na styku aktywizmu...

Anna Goc zadebiutowała jako reporterka książką "Głusza" i okazało się, że na tą opowieść czekaliśmy, choć - niestety - o tym nie wiedzieliśmy. Goc oddaje głos osobom niesłyszącym i niedosłyszącym, stając się też w jakiejś mierze rzeczniczką ich sprawy. "Głusza" zdobyła Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego.

- Nie, nie czuję się ani rzeczniczką, ani ekspertką. Głusi czasem mówią, że jestem ich „sojuszniczką". Lubię to określenie, bo ono pokazuje moje miejsce w tej historii i mój cel, czyli opowiedzenie historii ludzi głuchych z ich perspektywy, bo tej perspektywy bardzo brakowało - mówi mi Anna Goc, laureatka Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. --- Szot - "Głusza" to efekt Twojej wieloletniej pracy. Kiedy i jak to się zaczęło? Goc - Siedem lat temu do redakcji "Tygodnika Powszechnego", w której pracuję, zgłosiła się kobieta, której siostra jest głucha, ma głuchego męża i słyszącego...

Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego dla... ANNY GOC! za "Głuszę", Wydawnictwo Dowody Gratulacje!

---

Laureatką 14. edycji Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego została Anna Goc, reporterka i redaktorka związana z "Tygodnikiem Powszechnym". Jej "Głusza" zachwyciła jury nagrody.

Katarzyna Surmiak-Domańska, przewodnicząca jury, mówiła w laudacji, że temat, który poruszyła w swojej książce Goc, "leżał na wyciągnięcie ręki". – Sytuacja ludzi nieposługujących się mową, tej półmilionowej społeczności, jest wyjątkowo trudna – mówiła Surmiak-Domańska. – Czy zastanawiamy się, jak osoba głucha ma...

“Cztery latka mam, rysuję już sam. Leżę jeszcze na leżaku, a zabawki mam w plecaku…”

Cztery lata temu przywitałem się tu z Państwem innym wierszem. “Czytelnikami” Stanisława Grochowiaka.

Wiersz o “niedojedzonych, niedośpionych i niedokochanych”, którzy "wpadają w stronice jak ćmy" czytam zawsze, gdy zastanawiam się, po co mi to wszystko. A zastanawiam się często. Pytanie “po co”, powinno być tym najważniejszym, nieustannie nam towarzyszącym. Dzięki niemu bez poczucia szczególnej straty można obierać nowe kierunki na życiowej drodze.

Ta strona zmieniała się, podobnie jak zmieniało się moje...

Tytaniczna robota. I choć efekt jest mocno przegadany, to bardzo warto po “Historię dziadków, których nie miałem” francuskiego historyka Ivana Jablonki w przekładzie Katarzyny Marczewskiej, sięgnąć. Dlaczego? Choćby po to, by poznać polską historię z perspektywy, którą się u nas rzadko opowiada.

Styczeń 1932 roku. W nocy Matys Jabłonka nad drogą z Parczewa do Radzynia Podlaskiego rozwiesza transparent z czerwonego płótna: “Do walki rewolucyjnej w rocznicę trzech »L«, Lenin, Liebknecht, Luxemburg! Niech żyje rewolucja komunistyczna w Polsce!”. Transparenty pojawiały się co kilka dni....

Dzisiaj mamy dla Was coś specjalnego! Debiutuję w dodatku historycznym GW, "Ale historia" i debiutuję w tandemie z językoznawcą Mateuszem Adamczykiem! Zadaliśmy w naszym artykule kilka pytań. - Czy "przed wojną" panował w Polsce feminatywny raj? - Czego chciały przedwojenne feministki? Doktor Chwalibóg czy doktorki Chwalibożanki? - Czy PRL zniszczył nam feminatywy? - Co jest w języku "naturalne"? - Czy w Polsce wszystko musi znajdować „poparcie naszych przodków", by stało się powszechnie uznawaną normą?

Z językoznawcą, Mateuszem Adamczykiem napisaliśmy artykuł, w którym stawiamy...