Musiałem sobie to kupić. W tym roku udało mi się do minimum ograniczyć wszystko, ale nie mogłem sobie tego darować. Oczywiście nie liczę na lekturę całości przed emeryturą. Ale przecież Goethego nie kupuje się tylko po to, by go czytać. #zdaniemszota #johannwolfgangvongoethe #wojciechkunicki #ewaszymani #fundacjacieszkowskiego

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 8, 2020 o 11:10 PDT

Domyślam się, że nie chodzi tu o oparzenie słoneczne. Będzie czytane. Marze o długiej podróży pociągiem, by w spokoju właśnie przeczytać tego rodzaju dzieło. #zdaniemszota #stigdagerman #wydawnictwopoznańskie #justynaczechowska

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 1, 2020 o 1:43 PDT

Wspaniale napisana i zaskakująca opowieść o tożsamości, seksualności i po prostu życiu. Do tego wysmakowana literacko. Miałem przeczytać sobie kawałek do śniadania i jest już południe. #zdaniemszota #maggienelson #kajagucio #Czarne

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 29, 2020 o 2:20 PDT

"Średni współczynnik szczęścia" to idealny tytuł na dzisiejsze przedpołudnie. Mam przyjemność patronować książce Davida Machado, w której znajdą Państwo przejmujacą opowieść o poszukiwaniu samego siebie, do tego w drodze. Brzmi trochę kiczowato i przewidywalnie, ale Machado stworzył świetny portret człowieka w kryzysie. A że my w tym roku wszyscy w kryzysie... no to myślę, że nie powinniście tej książki przegapić.

Przełożył Wojciech Charchalis, a to jest marka sama w sobie i tłumacz, któremu ufam. Premiera w połowie lipca, ale zachęcam do zapisania w kajeciki, dodania na wirtualnych półkach już teraz.

Dzisiaj tylko kilka słów, bo o książce Ricardasa Gavelisa, “Wileński poker” w tłumaczeniu Kamila Peceli więcej słów za jakiś czas znajdziecie w w dwumiesięczniku “Nowa Europa Wschodnia”, a teraz czas na głośne i radosne pienia, bo to wybitna pozycja, absolutnie niesamowita literatura, która kopie tyłki wszystkim i pokazuje, że powinniśmy dużo częściej zaglądać do literatur naszych wschodnich i południowych sąsiadów - czego dobrym przykładem jest książka Artema Czecha, “Punkt zerowy” (tłum. Marek S. Zadura), ale o niej już pisałem. Zatem co w “Wileńskim pokerze” znajdziecie?

Jest w “Wileńskim...

Będąc małą dziewczynką Ida zaczytywała się w przygodach Wilka Bardzozłego i Małego Wilczka. Mając czterdzieści lat choć bardzo chciałaby być Małym Wilczkiem, bliżej jej do dużego i bardzozłego wilka. “Dorośli” Marie Aubert to dosadny i ostry dramat obyczajowy, jeden z tych, w którym okazuje się, że szczęśliwe rodziny są tylko w filmach. I to tych najbardziej naiwnych. Marie Aubert pochodzi z Norwegii, zadebiutowała w 2016 roku zbiorem opowiadań, który stał się bestsellerem, a "Dorośli" to jej druga książka. Tym razem doceniona też przez krytykę - przyniosła autorce kilka norweskich...

Kilka dni temu zostałem nominowany przez @ishbel_szatrawska w łańcuszku polegającym na tym, że trzeba ułożyć 16 tytułów w jedno zdanie czy opowiadanie. Próbowałem napisać opowiadanie "Tragedia grecka w działaniu" (książka Dobbsa) ale póki co mi sie zwyczajnie nie chce. Za to wczoraj przypomniano mi, że w powieści Tatiany Tołstoj, "Kyś" podjęto się tego wyzwania już kilkanaście lat temu. Przełożył brawurowo Jerzy Czech (i wielu innych tłumaczy i tłumaczek). A jakie tytuły Państwo by postawili obok siebie? #zdaniemszota #tatianatolstaya #jerzyczech #16books

Post udostępniony przez Zdaniem...

Zlota koperta. Różowa okładka. Lizak. Naklejki wspierajace LGBT i ulotka KPH. Taki zestaw przyszedł, a ponieważ nie ma dzisiaj światla na instafocie, to winietka i przyciemnianko. No nie powiem, zachęciło mnie to do czytania, zwłaszcza że będzie to opowieść o - tak, zgadliście - gejach. Ja marzę o książkach ze złymi gejami, którzy ciemiężą innych, kradną i robia brzydkie rzeczy ładnym ludziom. O gejach, którzy nie są królewiczami i kulturoznawcami (wait...). U Witkowskiego było blisko, ale to jeszcze nie to, bo oni nie byli postemancypacyjnymi gejami, a takimi jednak w pazłotku,...

Dziwnym nie jest. To mi podpowiada, że trzeba jednak napisać "Polską dziewczynę". 70 tysięcy? Samym tytułem byśmy je zrobili. #patriotyzmjutra

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 9, 2020 o 12:40 PDT

Czytam "Wileński poker" Ričardasa Gavelisa w przekładzie Peceli. Proza - szukając polskich odnośników - pomiędzy Pilchem, Konwickim a Schulzem. Załączam fragment, bo Gavelis odwraca perspektywy i jest to ciekawe doświadczenie lekturowe.