Nagroda wędruje do… Zbigniewa Rokity i “Kajś”!

Wasze czytelnicze serduszka powędrowały do reportera ze Śląska!

W tym tygodniu odwiedziłem Rokitę w Gliwicach. Poszliśmy na spacer przez miasto i przez Wojtulę dotarliśmy do Ostropy, w której mieszkał prapradziad Rokity. I w której zginął.

Jedyna bomba zrzucona na Ostropę trafiła prosto w jego dom. I to już po wojnie, zrzucona przez Sowietów być może omyłkowo.

Nasz spacer i rozmowa w dzisiejszej “Gazecie Wyborczej”, a ja nie ukrywam, że bardzo mnie nagroda dla Rokity cieszy, bo od początku kibicowałem tej książce. Po części to też moja opowieść. Ale więcej o tym w tekście.

Sporo osób jest przekonanych o tym, że innych interesuje to, co myślą. Cóż - jestem jedną z nich. Ale sam pozostaje sceptyczny wobec wszystkich, którzy na starcie znajomości mówią: „powiem wam, co o tym myślę”. Na szczęście z Joan Didion (i ze mną) znają się Państwo dłużej, a o jej „Roku magicznego myślenia” pisałem w ramach Książki Tygodnia w czerwcu, oczywiście jak przystało na to miejsce - bardzo pozytywnie.

Tym razem dostaliśmy zbiór najważniejszych (przynajmniej zdaniem autorki wyboru) tekstów legendy amerykańskiego dziennikarstwa. Niewielki, ładnie wydany, do przeczytania w czasie...

Dzień Tłumaczy i Tłumaczek właśnie mija. Żyjcie nam i twórzcie nam! I bądźcie na okładkach, bo jesteście współtworcami i współtwórczyniami tych dzieł! A na noc wiersz w przekładzie Zofii Bałdygi, który napisała Olga Stehlíková.

Miłość może przybrać różne formy. Można kochać człowieka, z wzajemnością czy bez to niezbyt istotne. Można kochać zwierzaka, miasto, najlepiej platonicznie, na odległość i bez większych oczekiwań pisarza czy pisarkę. Można kochać też kraj i jego kulturę. Choć tytuł książki Piotra Oczki, “Pocztówka z Mokum” sugeruje pocztówkę wysłaną z Amsterdamu do polskich czytelników i czytelniczek, to jest też wielkim i ciężkim listem wysłanym w drugą stronę. Przez autora, który kocha miasto, kraj, ale też przedmioty, które kolekcjonuje. W innych miłościach Oczce chyba średnio wychodzi, co sam...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Absurdalne sytuacje, śmieszne dialogi, kuriozalny język oficjalnych komunikatów - to wszystko budzi w czytelniku "Sielanek" George'a Saundersa prawdziwy uśmiech. Dopóki nie zrobi nam się po prostu przykro.

Czytając "Sielanki", opublikowany właśnie w Polsce w przekładzie Michała Kłobukowskiego zbiór opowiadań George'a Saundersa - drugi w jego karierze - trudno uwierzyć, że od jego amerykańskiej premiery minęło już 21 lat.

Choć od tego czasu świat uległ zmianom - legły w gruzach wieże WTC, doświadczyliśmy kilku kryzysów gospodarczych, pojawiły się nowe wyzwania związane z mediami...

Jak jeszcze nie słyszeliście o książce Tatiany Țîbuleac, to znaczy, że algorytmy was nie lubią, albo stoją na straży waszych wydatków. Bowiem jest to powieść, którą przeczytać po prostu trzeba. Albo przynajmniej - powinno się.

Brutalnie szczera, rozdzierająco smutna i intrygująca powieść mołdawsko-rumuńskiej pisarki o relacji syna z matką robi na czytelniku piorunujące wrażenie. Głównym bohaterem “Lata…” jest Aleks, syn polskich emigrantów mieszkających w londyńskim Haringey. Chłopak, którego trudno polubić, zwłaszcza że książka zaczyna się od seansu nienawiści. Aleks matką gardzi. “Była...

Po weekendzie w Świdwinie wiem już, że: - do najbliższego oddziału położniczego jest 20 km - w mieście nie ma lekarzy specjalistów - do Kołobrzegu jeździ PKS (odjazd sprzed dworca) trzy razy dziennie, choć są różne wersje i niektórzy mówią, że nie ma połączenia. A to tylko 50 km. - smog jest sporym problemem w mieście, gdzie może i remontuje się niektóre "poniemieckie" zabytki, ale co z tego jak obok miejskiego (ładnego) parku ktoś pali śmieci w kopciuchu. Na spotkanie z Jankiem Mencwelem przyszedł burmistrz i jego zastępczyni, podczas rozmowy z Markiem Szymaniakiem...

Gdy chcesz bohaterowi fikcyjnej opowieści zawiązać porządnie szalik na szyi i przeprowadzić go bezpiecznie przez ulicę, bo wiesz, że nieszczęśnika wszędzie może spotkać pech, to znaczy, że autor bądź autorka napisali coś genialnego. Tak miałem z bohaterami zbioru opowiadań George’a Saundersa, “Sielanki” - ich problemy mnie irytowały, czytając najchętniej bym dopisał akapity, w których bezpiecznie wychodzą z życiowych tarapatów, podejmują właściwe decyzje i wygrywają w walce z opresywnym systemem. Albo zmieniają swoje nastawienie wobec świata. I tak fryzjera-incela, dla którego...

Krótko podsumowując - "Wydatki" Zawady to jałowy bieg, niby jest śmiesznie, niby ostro i ciekawie formalnie, ale w finale niewiele z tego zostaje. A teraz kilka słów więcej. Nigdy bym nie przypuszczał, że nominowanie Łukasza Zawady do Paszportu “Polityki” będzie miało takie konsekwencje. Niezdolność do wyobrażenia sobie takich efektów własnej pracy sprawia, że nigdy nie sięgnę po pisanie fikcji. W wyniku nominacji Zawada bowiem był na “Paszportach” i swoją nową książkę, “Wydatki” zaczął od całkiem udanego pastiszu gali nagrody. A raczej od spotkania z naczelnym tygodnika w modnej i nie...