Tomasz Minkiewicz, "Poszukiwacze skarbów. Magiczny pierścień"

Przekroczenie trzydziestki wydawało mi się momentem w życiu istotnym - oto powoli staję się obywatelem ustatkowanym, odpowiedzialniejszym, poważniejszym… po prostu doroślejszym. Ponieważ tak mi się wydawało, to rzeczywistość co jakiś czas mówi: “sprawdzam!”. Tak też, jako ten poważny mężczyzna zamiast regenerować organizm snem sprawiedliwego, z zacięciem rozwiązywałem zagadki, które przed najmłodszymi postawił Tomasz Minkiewicz w książce “Poszukiwacze przygód. Magiczny pierścień”. Czuję się niezwykle dojrzale szukając dziesiątego zielonego jabłuszka lub czterech talarów na fantastycznych, barwnych i intrygujących planszach.

Pamiętacie jak w dzieciństwie wgapialiście się w mapę w “O czym szumią wierzby?” Ile godzin straciliście nad szukaniem wyjść z prosto narysowanych labiryntów? Wraz z żubrem, wiewiórką i nietoperzem macie szansę wyruszyć w podróż, podczas której prawie na każdej stronie będziecie musieli rozwiązać naprawdę niełatwą zagadkę (przeważnie jest to mozolne szukanie elementów w rysunku). Szczegółowość obrazków, zaskakujące momenty i szalone pomysły ilustratora (marchewka na okładce mnie ujęła) powodują, że bawiłem się setnie i mam nadzieję, że na Dzień Dziecka poważnie przemyślicie kwestię nabycia akurat tej pozycji (jest to też książka jak na swój format dość tania - 29,90 złych to fajna cena).

Nie uniknięto drobnych błędów i zagadki mogą być chwilami dla dzieci za trudne (do tego dochodzi kwestia rysowania po tym pięknie), ale jest to książka pokazująca, że Tomasz Minkiewicz dobrze radzi sobie zarówno z treścią (świetne ballady świnki-trubadura) jak i ilustracją. Powstała książka na europejskim poziomie a to cieszy tym bardziej, że mówimy o… komiksie. Wygadałem się, ale dajcie lajka.