Wojtek Wawszczyk, "Pan Żarówka"

Rozbudowana, epickich rozmiarów metafora, w której udanie połączono polski smutek średniego kapitalizmu i surrealistyczną przypowieść o samotności. “Pan Żarówka” to opowieść o chłopcu, który ma tylko trzy druciki, ojca-naleśnika, matkę też walniętą, a szkołę, jak to szkołę - silniejszy zawsze zje ci śniadanie. Nie mogę się zdecydować w ocenie tego komiksu - z jednej strony Wojtek Wawszczyk zrobił coś wielkiego w skali i opowiedział naprawdę mądrą, wzruszającą i wciągającą opowieść, do tego z użyciem różnorodnych metod wizualnych i zabaw komiksową formą, z drugiej jest to bardzo proste w dekodowaniu i odkłada się może ze zbyt dużą pewnością, że wszystko jest zrozumiałe. Tak jakby w całym tym surrealizmie i przekraczaniu granic wyobraźni zabrakło tego przekroczenia w warstwie narracyjnej, gdzie dzieje się przypowieść opowiedziana zgodnie z klasyką gatunku. Ale jeśli szukacie komiksu, który doskonale się czyta i nikt nie obrazi waszej inteligencji - bardzo trzeba.