BUFOROWANIE - Jarosław Iwaszkiewicz, Jerzy Błeszyński, "Wszystko jak chcesz. O miłości Jarosława Iwaszkiewicza i Jerzego Błeszyńskiego"

(...) są różne rodzaje zazdrości. Jest zazdrość o ciało i o duszę. Zazdrość o ciało jest z gatunku tych niższych. Ale tu trzeba być wyrozumiałym. Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha całego, ze wszystkimi szczegółami i ze wszystkimi ułomnościami jego ciała. Kocha się wtedy każdy włos, każdy muskuł, każdy szczegół, nawet i niepiękny. Na przykład nieładne piersi kobiece, znaczki na ciele, dziwny zarost, nawet nieprzyjemny zapach. Oczywiście mówię o prawdziwej miłości, której nie zraża ułomność czy choroba. Ciało ludzkie to dziwna rzecz. Może być najpiękniejsze i najbrzydsze, może być czymś wspaniałym. Ileż radości przynosi człowiekowi własne lub cudze ciało. Jakiż potężny hymn na cześć ciała śpiewają wszystkie poezje świata, od Biblii począwszy, a kończąc na Przybosiu. Ale ciało sprawia największą radość, gdy jest własnością niepodzielną. Stąd radość małżeństwa - no i piekło zazdrości."

Piękne, czyż nie? Ale gdy się przypomni, że pisze to Iwaszkiewicz do swojego kochanka, to zaczyna być niepokojąco. I ten niepokój, niejednoznaczność, niemożliwość szafowania ocenami etycznymi jest właśnie największą przyjemnością w lekturze ineditów autora "Tataraku".