Jak Magdalena Tulli coś pisze to ja to czytam natychmiast. Mam mózg nienasycony pisaniem Tulli i co jakiś czas potrzebujący podlewania choćby ukradkowym zaglądaniem do jej starszych powieści. Tym razem obywatelka Tulli dostarczyło mi i Państwu bajkę “Ten i tamten las”. Jest to mądra opowieść o przygodach zwierzaków, w której prym wiodą Florek i Klocek, dwa sympatyczne zające. Jest dość klasycznie, więc streszczać nie będę, ale przyznaję, że jest to bardzo dobrze napisane, morały nie są oczywiste i nie są podawane w skrótach typu “na koniec mądre powiedzonko”, a trzeba jednak chwilę pomyśleć...

"Taki cudowny dzień spędziłem w zupełnej samotności. Marysia chciała pieniędzy, Teresa samochodu, gosposia pieniędzy, teściowa przez osoby trzecie pieniędzy, Nata pieniędzy (...), żona pisała na gwałt o pieniądze, dwa listy przyszły z prośbą o pożyczkę i jeden list anonimowy z wymysłami na "sługę Kremla". Na pociechę zdradziłem Cię - może to Ci sprawi małą ulgę? Strasznie tęsknię, bardzo jestem smutny i śmiertelnie samotny."

Można się pogubić w meandrach rozmyślań Jarosława Iwaszkiewicza nad rzeczywistością. Łatwo też pogubić się w świecie, który od kilku lat intensywnie poznajemy dzięki...

(...) są różne rodzaje zazdrości. Jest zazdrość o ciało i o duszę. Zazdrość o ciało jest z gatunku tych niższych. Ale tu trzeba być wyrozumiałym. Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha całego, ze wszystkimi szczegółami i ze wszystkimi ułomnościami jego ciała. Kocha się wtedy każdy włos, każdy muskuł, każdy szczegół, nawet i niepiękny. Na przykład nieładne piersi kobiece, znaczki na ciele, dziwny zarost, nawet nieprzyjemny zapach. Oczywiście mówię o prawdziwej miłości, której nie zraża ułomność czy choroba. Ciało ludzkie to dziwna rzecz. Może być najpiękniejsze i najbrzydsze, może być czymś...