Zaprawdę powiadam wam, książkę Ostrowskiej "Oni" będziecie czytać na kompletach za kilka lat.

Dzisiaj bez wiersza, bo podczytuję nowego Różyckiego, czyli "Próba ognia. Błędna kartografia Europy" i podoba mi się ta fraza, choć przypomina o tym, że polscy eseiści jakoś nie potrafią (i nie chcą) wyjść z cienia narracji ustalonej przez krąg "Kultury" paryskiej, "Zeszytów Literackich" i podejmują podobne wątki, pisząc nawet dość podobnie. Ale czyta się przyjaźnie.

[ZAMIAST WIERSZA NA DOBRĄ NOC] (polska) KSIĄŻKA ROKU - Mikołaj Grynberg, “Poufne” Dzisiaj już dużo o tych książkach napisałem, ale moją uwagę zwraca fakt, że Grynberg i Rudzka grają znanymi i zgranymi dowcipami tak, że dostają one nowego życia. Dlatego na wieczór krótki fragment z Grynberga, żebyśmy się uśmiechnęli na wieczór. --- Dla wnuków stał się wspaniałym lekarzem, dziadkiem dziwnym, który miewał swoje wzloty. Raz w roku zabierał ich na zakupy. Ku zaskoczeniu wszystkich potrafił kupić stół bilardowy albo rower. Czasami brał ich do restauracji, a po złożeniu zamówienia...

Miałem iść spać, ale czytam "Smutek ryb" Hanny Krall wydany przez Dowody na Istnienie i muszę się z wami tym dobrem podzielić. Krall rozmawia z historykiem sztuki, Juliuszem Chrościckim o emblematyce i... Krall - A to? "Stoisko rzeźnika z ucieczką do Egiptu" Pietera Aertsena... O rety, ile mięsa! Ilu tu kartek by trzeba na wykupienie tego! Chrościcki - Kartki to również emblem. Patrzy się na kartkę, a widzi mięso. /kurtyna/

Czytam "Mężczyznę..." drugi raz - po wersji angielskiej sprawdzam co wymyślono w polskiej wersji językowej (tłum. Iwona Chlewińska) - ale myślę teraz o czymś innym niż przekład językowy. Barnes, jak wiadomo, jest frankofilem - poświęcił Francji całe książki rozpisując się choćby o francuskiej cuisine i oczywiście Flaubercie. W "Mężczyźnie..." pisze np. o zachowaniu generała de Gaulle'a, które było: "krzykliwe i irytujące (po francusku "zdeterminowane i patriotyczne")" oraz "uparte i mściwe ("wynikające z zasad i godne męża stanu")". Gdyby tak dorwać takiego co by tak napisał o...

Cytat na wieczór, bo ja się niezbyt ekscytuję amerykańskimi wyborami, ale rozumiem podniosłość momentu - zwłaszcza mam tu na myśli prezydentkę-elektkę. Państwo świętują?

Mariusz Szczygieł udowadnia, że połączenie Hanna Krall i ryby ma sens. Już za niecały miesiąc przed nami "Smutek ryb", czyli wywiady Hanny Krall z "Wiadomości Wędkarskich". Wśród rozmówców reporterki m.in. Putrament, Szacki i Hanna Kirchner. A czyta się - już mogę zdradzić - fantastycznie. Książkę wydaje mój wydawca Dowody na Istnienie więc istnieje podejrzenie nieobiektywności mojej, ale sami sobie recenzujcie Krall. No proszę, czekam.

Oj będzieta czytać co wam Szymiczkowa zgotowała w "Złotym rogu". Kolejny tom przygód Szczupaczyńskiej przynosi znane z poprzednich tomów gry ze współczesnością ale i koronkową robotę jaką jest połączenie "Wesela" z kryminalną intrygą. Jak Zofia powstrzymała w pojedynkę drugą rabację galicyjską? Ja już wiem. Premiera książki 12 listopada. Rychło w czas.  

Na wywiad jak na wojnę. Szczepan Twardoch o krytyce literackiej pisał niezbyt przychylnie, choć "niezbyt przychylnie" to eufemizm zdecydowanie zbyt delikatny. Ciekawsze w tym tekście ("Krytycy" z "Jak nie zostałem poetą") jest przeświadczenie autora, że krytycy "skubią te swoje recenzyjki na tych uniwersyteckich pensjach". Cóż... Nie wiem skąd Twardoch wziąl przekonanie, że krytycy chcą niszczyć pisarzy, ale zamierzam się dowiedzieć. Choć bardziej interesuje mnie urodzony w 1891 roku Alois Pokora i to czy Twardoch wie, że napisał najsmutniejszą z możliwych powieści...

Nie ma dziś wiersza na dobranoc, jest Zyta Rudzka z "Tkanek miękkich". Jakbym mógł to bym wam całą książkę tu w odcinkach wkleił.