Bo to jednak nie wiersz, a przecież “Kodeks pomylonych” Bronki Nowickiej czyta się jak tom poetycki. Proza poetycka też nie jest tu najlepszym rozwiązaniem - to są takie skrawki, które można sobie poukładać i z których można siebie poskładać, w czym Nowicka nam pomaga. Człowiek nie jest dla niej bytem fizycznym, bardziej widmowym, złożonym z metafor i przypowieści. W efekcie wyszło Nowickiej dzieło niejednoznaczne, z pewnością dużo bardziej komunikatywne niż nagrodzone Nike “Nakarmić kamień”, trochę jak ćwiczenia z Pereca. Fragment na dobrą noc dla Państwa.

Nagroda Nike powędrowała do Bronki Nowickiej za tom próz poetyckich "Nakarmić kamień". Przyznać muszę, że proza poetycka jest gatunkiem literackim, którego szczerze nie lubię, bo chyba żaden z nich nie został tak zniszczony przez nadmiar zwykłej grafomanii.

Mimo tego, że ani grafomanii ani żadnych niedoborów w warsztacie u Nowickiej stwierdzić nie sposób, to jednak zbiorek ten chciałem dołączyć do planowanego artykułu o książkach, których nie mogę skończyć czytać. Nagroda przyśpieszyła lekturę, I tyle mogę Wam powiedzieć, że są to ładne i poetyckie opowiadania o dziecku i jego najbliższych....