BUFOROWANIE - Toni Morrison, 'Najbardziej niebieskie oko"

[BUFOROWANIE] Czytam Toni Morrison "Najbardziej niebieskie oko" (tłum. Sławomir Studniarz) i coś czuję, że wrócę do tej zaniedbanej przeze mnie autorki na dłużej. Wstrząsająco dobre.

"Książki dla dzieci pełne były obrazków przedstawiających dziewczynki śpiące ze swoimi lalkami. Z reguły były to szmaciane lalki, ale takie w moim przypadku nie wchodziły w grę. Zresztą ich okrągłe tępe oczka, płaskie jak naleśniki twarze i pomarańczowe robale zamiast włosów budziły we mnie obrzydzenie i głęboko skrywany lęk.

(...)

Pragnęłam tylko jednego: rozerwać lalkę na części. Zobaczyć, z czego jest zrobione, odkryć, co sprawia, że jest taka pożądana, znaleźć to piękno, przekonać się, na czym polega jej atrakcyjność, która najwyraźniej mnie jedynej umykała.

(...) Niszczyłam białe lalki.

Ale rozczłonkowywanie lalek nie jest najstraszniejsze. Za prawdziwą okropność należy uznać przenoszenie tych samych odruchów na małe białe dziewczynki, Obojętnością, z jaką gotowa byłam zarąbać je siekierą, mogło wstrząsnąć jedynie rozpierające mnie pragnienie obrócenia tego zamiaru w czyn. Chciałam odkryć wreszcie to, co wciąż mi się wymykało: zgłębić tajemnicę ich czarodziejskiej mocy. Dlaczego na ich widok ludzie mówili: "Ooo", a na mój nie?"