[BUFOROWANIE] Dahr Jamail, "Koniec lodu"

Chyba nie przebrnę. Dahr Jamail w "Końcu lodu" co kilka akapitów serwuje mi takie koelizmy, a uduchowienie autora nie przekłada sie w ogóle na moje emocje.

Znajdują się tu taki cuda jak: "Jadę w góry, kiedy chcę posłuchać Ziemi" czy "Kocham swoje życie. To w zawiei uczę się stuprocentowej obecności".

Ja powoli mam dość Jamaila i jego nadobecności. 35 stron, które mogę streścić tak:

- lód w górach topnieje, wszyscy "ludzie gór" to potwierdzają
- autor jest wspinaczem i dziennikarzem
- autor się wspina i o tym pisze
- autor lubi pisać o swojej przemianie wewnętrznej.

Nie wiem czy ja chce w to brnąć.