Adrienne Rich, "21 wierszy miłosnych"

[WCHŁONIĘTO]

XIV

To, jak widziałaś pilota, 
potwierdziło, że dobrze widzę ciebie, powiedziałaś: Ciągle
kieruje prosto w fale, specjalnie - 
kiedy kucałyśmy w otartym luku, 
wymiotując do plastikowych torebek 
przez trzy godziny między St. Pierre a Miquelon. 
Nigdy nie czułam z tobą większej bliskości.
W kabinie, gdzie pary w podróży poślubnej 
kuliły się sobie w ramionach, 
położyłam rękę na twoim udzie, 
aby pocieszyć nas obie, twoja dłoń trafiła na moją, 
i tak pozostałyśmy, cierpiąc razem 
cieleśnie, jakby całe cierpienie 
było fizyczne, dotykałyśmy się tak w obecności
obcych, którzy nie wiedzieli nic, a jeszcze mniej ich to obchodziło,
gdy wymiotowali swój osobisty ból, 
jakby każde cierpienie było fizyczne.

Adrienne Rich, "21 wierszy miłosnych", tłum. Jakub Głuszak, Biuro Literackie.

Doskonały tom poezji o zwykłym, niezauważalnym życiu. Więcej nie napiszę, bo w druku będzie więcej.