Adrienne Rich w przekładzie Jerzego Jarniewicza dzisiaj dla Państwa. Z tomu "Zejście do wraku"  

Może powoli ta - dawniej stała - rubryka tu wróci. Gdy jest chłodniej, wiersze się przydają jakby bardziej. Dzisiaj Adrienne Rich w przekładzie Jerzego Jarniewicza. Tom "Zejście do wraku" wydało niedawno Ossolineum.

Na marginesie róźnych dyskusji internetowych mam pewną obserwację, którą - wbrew dotychczasowej praktyce - chciałbym się tutaj podzielić.

Dość często piszę tutaj o potrzebie parytetów, “gender balance”, “gender mainstreamingu", może mniej o molestowaniu czy prawach kobiet, bo nie czuję się upoważniony do wypowiadania się za kobiety, to nie moje doświadczenia i ja mogę tylko aktywnie wspierać a i to jest strona o literaturze jednak. Piszę sobie o feminizmie, popieram książeczki, w których dziewczynki nie są tylko ładną towarzyszką dzielnego chłopczyka, oburzam się gdy jest “idol” zamiast...

[WCHŁONIĘTO]

XIV

To, jak widziałaś pilota,  potwierdziło, że dobrze widzę ciebie, powiedziałaś: Ciągle kieruje prosto w fale, specjalnie -  kiedy kucałyśmy w otartym luku,  wymiotując do plastikowych torebek  przez trzy godziny między St. Pierre a Miquelon.  Nigdy nie czułam z tobą większej bliskości. W kabinie, gdzie pary w podróży poślubnej  kuliły się sobie w ramionach,  położyłam rękę na twoim udzie,  aby pocieszyć nas obie, twoja dłoń trafiła na moją,  i tak pozostałyśmy, cierpiąc razem  cieleśnie, jakby całe cierpienie  było fizyczne, dotykałyśmy się tak w...

Zostałem z tym wierszem na cały weekend, wrócę do tomu jak mi przejdzie.