“Po trudnym egzaminie przyjęto do szkoły sto dwadzieścia uczennic, piękne Żydówki z całej Polski”. Gdybyście nie wiedziały i nie wiedzieli o jakiej szkole mowa, to podpowiem - pielęgniarstwa. To oczywiście lapsus językowy - autorka miała zapewne na myśli, że wszystkie Żydówki były pięknymi ludźmi, ale wyszło trochę niezdarnie. Niestety niezdarna jest cała książka Marii Stauber - rozumiem dobre intencje, piękno wspomnień, jestem wyrozumiały wobec męczącej odrobinę formy (jakby rozmowa narratora z główną bohaterką, do której zwraca się “Ty, Lusiu” przeplatana z reportażem historycznym), ale...

Książka Marii Stauber jakoś przegoniła literacką konkurencję i zabieram sie do lektury. Czar Ginczanki i moja potrzeba ciekawych historii zwyciężyły. #kurzojady #mariastauber #zuzannaginczanka #lusiabelmont #marginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 21, 2018 o 2:24 PDT