Ginczankologia. Dziedzina literaturoznawstwa powstała w drugiej połowie XX wieku zajmująca się badaniem biografii i literackiej spuścizny Zuzanny Ginczanki. Jedna z najciekawszych nowo powstałych nauk, której najważniejszą reprezentantką jest Izolda Kiec. Definicja bardzo własna, ale stworzona całkowicie na poważnie.

CAŁOŚĆ TUTAJ

"Ginczankologia" powoli staje się osobną dziedziną. Taki zestaw sobie uskładałem, a o "Poezjach zebranych" opracowanych przez Izoldę Kiec będę pisał już w piątek. #zdaniemszota #zuzannaginczanka #izoldakiec #marginesy

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Gru 9, 2019 o 11:40 PST

Ginczanka w wierszu, a recenzja książki wspomnieniowej m.in. o poetce - już na FB. #kurzojady #zuzannaginczanka #madroscjakrozkosz

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 24, 2018 o 6:12 PDT

“Po trudnym egzaminie przyjęto do szkoły sto dwadzieścia uczennic, piękne Żydówki z całej Polski”. Gdybyście nie wiedziały i nie wiedzieli o jakiej szkole mowa, to podpowiem - pielęgniarstwa. To oczywiście lapsus językowy - autorka miała zapewne na myśli, że wszystkie Żydówki były pięknymi ludźmi, ale wyszło trochę niezdarnie. Niestety niezdarna jest cała książka Marii Stauber - rozumiem dobre intencje, piękno wspomnień, jestem wyrozumiały wobec męczącej odrobinę formy (jakby rozmowa narratora z główną bohaterką, do której zwraca się “Ty, Lusiu” przeplatana z reportażem historycznym), ale...

Książka Marii Stauber jakoś przegoniła literacką konkurencję i zabieram sie do lektury. Czar Ginczanki i moja potrzeba ciekawych historii zwyciężyły. #kurzojady #mariastauber #zuzannaginczanka #lusiabelmont #marginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 21, 2018 o 2:24 PDT

"Rzecz jest w tym, że mieszkam wygodnie: pięć pokoi - no i tak dalej (...)". I tak mogło pozostać. Zuzanna Ginczanka została zamordowana w 1944 roku, 10 lat po napisaniu tego wiersza. Dzisiaj Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Pamiętajmy.

Nie dość, że Ginczanka, to jeszcze okładkę projektował Hans Lijklema. W końcu w moich łapkach. #kurzojady #zuzannaginczanka #hanslijklema #lijklemadesign

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 16, 2018 o 12:15 PST

Gdy tak sobie dyskutujemy o krytyce literackiej i jej grzecznym ufryzowaniu (takim na pazia), to przychodzi mi na myśl tylko jeden wiersz. Na zdjęciu fragment z książki "Satyra prawdę mówi... 1918-1939" pod redakcją Zbigniewa Mitznera i Leona Pasternaka, wydał Czytelnik w 1963 roku. Tekst poniżej.

Autorzy: Zuzanna Ginczanka, Władysław Broniewski, Marian Hemar, Paweł Hertz, Tadeusz Hollender, Andrzej Nowicki, Antoni Słonimski i Julian Tuwim

Po pierwsze złe wiersze

Po drugie za długie

Po trzecie hańba takiemu poecie

Po czwarte nic nie warte

Po piąte pachną Fołksfrontem

Po szóste puste

Po siódme nudne