AJ Dungo, "Fale"

Po raz kolejny okazuje się, że komiks doskonale sprawdza się jako medium do.opowiedzenia o stracie. AJ Dungo w "Falach" tworzy minimalistyczną opowieść o odchodzeniu swojej partnerki, miłośniczki surfingu, wplatając w nią historię ludzi tworzących historię tego sportu. Od pierwszych mieszkańców Hawajów i ich tradycyjnej rozrywki, po masowy sport.

Kristen kochała surfing, był dla niej największa radością, którą dzieliła się z innymi. To łączy ją z prekursorami tego sportu, dla których był to nie tylko "styl życia", ale i swego rodzaju filozofia. Kristen rozpalała miłość do surfingu wśród najbliższych, choć sama gasła. Dungo opowiada dwie równolegle historie - odchodzenia Kristen i rozwoju profesjonalnego surfingu, oddając tym samym piękny hołd ludzkim pasjom - miłości i sportowi.

Strukturalnie jest to bardzo klasyczny komiks - historie odróżniają się od siebie zastosowana gamą barw, opowieść jest momentami ahistoryczna i retrospektywna, a twórca dużo uwagi poświęcił redukcji rysunku i ucieczce od dekoracyjności. Momentami przypominające drewniane słoje obrazy morza i fal mają w sobie coś poetycko-melancholijnego, a niespieszne kadrowanie, przechodzenie kadrów pomiędzy stronami zwłaszcza w części współczesnej pozwalają na współprzeżywanie wraz z bohaterem śmierci najbliższej. Dungo w dość prosty sposób tworzy komiks wzruszający i poruszający.

Debiutancka powieść graficzna z pewnością jest warta waszej uwagi, choć nie da się ukryć, że niczego nowego w samej formule Dungo nie wymyślił - podobne zabiegi są od lat stosowane przez twórców i twórczynie komiksu i w "Falach" widać jak autor korzysta z już dobrze rozpoznanych schematów, nieszczególnie poszukując nowych rozwiązań. Ale dzięki starannemu rysunkowi, udanej grze z barwami i nienachalnej warstwie tekstowej udaje mu się stworzyć coś, co zdecydowanie warto przeczytać, zwłaszcza jak lubicie historie smutne, ale mające w sobie jakieś pocieszenie.