BUFOROWANIE - Anna Demadre-Synoradzka, "Jerzy Andrzejewski. Przyczynek do biografii prywatnej"

[BUFOROWANIE] Z listów Andrzejewskiego do żony, Marii Abgarowicz. Przeczytajcie, bo tam wspaniałości padają.

“Cóż to za radość to pisanie a jednocześnie, jakie to śmiertelnie niedorzeczne zajęcie. Siedzi, pomyśl, człowiek, zamknięty w pokoju, samotny, nie wolno mu zaznawać żadnych właściwie wzruszeń, prócz tych, które są wzruszeniami fikcyjnych, wymyślonych postaci. Trzeba samemu się wszystkiego wyrzekać, żeby mieć dla nich pokarm. Jakaś przewrotna bzdura nad tym wszystkim wisi. I ostatecznie nic przecież z tego po iluś latach nie zostanie.

(...)

Cały ranek spędziłem bezczynnie, jednego zdania nie mogąc spod pióra wygrzebać. W głowie pustka. Dopiero po południu ruszyłem. Myślenie o uldze, jaką będę odczuwać, kiedy skończę wreszcie “Zaraz po wojnie”*, przeszkadza mi w myśleniu o samej powieści. Mówię: ulga, nie dlatego, abym miał przeżywać zadowolenie. Wiem już teraz, że ta książka zadowolenia mi nie da. Ale ulgą będzie możność myślenia o książce nowej. Naprawdę interesujące są tylko te książki, których żadne zdanie nie zostało jeszcze napisane. Wszystko inne jest czarną robotą. I nawet chwile entuzjazmu, wzruszenia i pewnej mglistej świadomości, że osiąga się to właśnie, co się osiągnąć pragnęło, chwile rzadkie i zawsze okupowane rozczarowaniem, nie rozjaśnią pogodniejszym światłem ponurego i dręczącego niewolnictwa, jakim jest powolne zapisywanie stronnicy za stronicą.”

* “Zaraz po wojnie” to pierwotny tytuł “Popiołu i diamentu”.

Buforuję książkę Anny Synoradzkiej-Demadre “Jerzy Andrzejewski. Przyczynek do biografii prywatnej”. To dziwna jest książka.