Dla takich zdań czyta się Alice Munro: “Mieszkańcy mawiali, że na co dzień miasto wygląda jak umarłe, za to gdy odbywał sie pogrzeb, nagle w cudowny sposób ożywało”. Wpisujcie miasta. --- #zdaniemszota #alicemunro #drogieżycie #agnieszkakuc #WydawnictwoLiterackie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 2, 2020 o 4:11 PDT

"(...) gdy ma się na koncie pierwszą książkę, to chyba można choć przez chwilę pomyśleć, że jest się Bog wie kim". Alice Munro, opowiadanie "Fikcja", tom "Zbyt wiele szczęścia", tłum. Agnieszka Kuc.

No nie wiem...

Z powodów zawodowych, o których jeszcze nie można pisać zbyt dużo od kilku dni obkładam się książkami Alice Munro i czytam jej najważniejsze opowiadania.

Zaskakująco na pierwszy plan moja uwaga wyciąga te fragmenty, w których Munro podejmuje temat przemocy wobec kobiet, tak często ukrywanej przed małomiasteczkową publicznością. W opowiadaniu "Królewskie lanie" z tomu "Za kogo ty się uważasz" (tłum. Elżbieta Zychowicz) pisarka z detalami i calkiem chłodno opisuje życie Rose, której "ojciec był mistrzem królewskiego lania". Wychowywana przez macochę, w domu gdzie o matce przypominały jej tylko...