- Rosja stała się kulturową symulacją Europy, krajem, który kopiuje zachodnią kulturę i robi to bardzo powierzchniowo - mówi Kristina Sabaliauskaitè w rozmowie, którą znajdziecie dzisiaj w moim miejscu pracy. Sabaliauskaitè: - Bierze formę, a nie patrzy na treść. Nie można Rosjanom odmawiać talentu w tym kopiowaniu, ale prawdziwa treść rosyjskiej kultury jest inna. *** Wojciech Szot: - Jak historyczka dbająca o wierność historyczną przeistacza się w pisarkę, która musi oddać emocje swojej bohaterki? Kristina Sabaliauskaité: - Niepospolici ludzie. I piękno. Piękno, które można...

“Jakże się różnią wspomnienia mężczyzn i kobiet dotyczące tych samych wydarzeń. Męskie opowieści o bitwach są podobne - o zwycięstwie zawsze przesądzają choćby i niewielkie, ale za to bardzo stanowcze działania opowiadającego (...). Ja pamiętam lęk”. Ten fragment “Cesarzowej Piotra” autorstwa litewskiej pisarki Kristiny Sabaliauskaitė (tłum. Eliza Deszczyńska) można potraktować jak motto całej powieści. Wypowiada je - w myślach, bo na słowa już nie ma siły - Katarzyna I, wdowa po Piotrze Wielkim. Powieść Sabaliauskaitė to porywający, monumentalny acz nieprzytłaczający, monolog...

Zajrzeć do muzeum w miejsca niedostępne dla zwiedzającycy? Kto by nie chciał! Heather McGowan napisała wciągający thriller, którego akcja dzieje się w pewnym podupadającym nowojorskim muzeum. Pracownicy mają 24 godziny na uratowanie go przed katastrofą. Czyta się to sprawnie, więc jak macie ochotę na rozrywkę w dobrym wydaniu - warto pomyśleć o przełożonej przez Tomasza Bieronia książce. Wydawnictwo Literackie poprosiło mnie o tzw. blurba. Napisałem tak: "Książka dla tych, którzy chcą zajrzeć za kulisy i zobaczyć prawdę o tym, jak działają muzea. Ale też dla tych, którzy doceniają...

Biografie nietuzinkowych postaci napisane z empatią. Eseje, które pokazują, w jak dziwnej epoce przyszło nam żyć. Wiersze, które dotykają czułych strun, reportaż będący poezją i powieści, w których jest miejsce na zabawę z gatunkami literackimi.

Książki nominowane do 29. edycji Nagrody Literackiej "Nike" mierzą się z ograniczeniami zarówno naszej wyobraźni, jak i ram gatunkowych samej literatury. Zadają ważne pytania, ale nie dają jednoznacznych odpowiedzi. Czasem wręcz programowo od nich uciekają.

Oto 20 książek nominowanych do Nagrody Literackiej "Nike" w edycji 2025.

Gratulacje!

O wszystkich...

Po lekturze "Ewy" Cat Bohannon wiem jedno - zbyt rzadko znajduję czas na lekturę książek popularnonaukowych. Trochę już zapomniałem jaką przyjemnością jest lektura dobrze napisanej, sążnistej opowieści, która próbuje zmienić sposób, w jaki myślimy o świecie. Taką książką jest właśnie "Ewa" (tłum. Agnieszka Sobolewska) napisana przez amerykańską akademiczkę związaną z Columbia University. Książka pokazuje, że kobiety przez dziesiątki lat były niewidoczne nie tylko dla patriarchalnego społeczeństwa, ale - i to czasem jeszcze bardziej - dla patriarchalnej nauki. To, o czym pisała...

Nic nas nie przygotowało na taką książkę. Bo czy spodziewali się Państwo usłyszeć kiedyś głos kobiety, którą przez lata gwałcił ojczym-pedofil? I to głos, który już w pierwszym zdaniu mówi: “Właściwie bowiem także i mnie się wydaje, że najbardziej interesujące jest to, co dzieje się w głowie oprawcy”? Obawiam się, że algorytmy tego miejsca też nam nie pomogą, bo przecież po co nam te słowa? Pedofil? Brzydkie takie. A Neige napisała - to jej słowa - “książkę w poszukiwaniu prawdy”. “Prawdy, którą trudno uchwycić, trudno sformułować, prawdy ponad pozorami. Nie unieważnia ona całkowicie...

Czy pod pseudonimem Jakub Jarno ukrywa się znany pisarz? Śledztwo w tej sprawie prowadzą czytelnicy, a może boty zatrudnione przez promocję. Jakub Jarno nie udziela wywiadów. "Jest przekonany, że to nie pisarz jest ważny, ale jego opowieść" - informuje Wydawnictwo Literackie, które w październiku opublikowało "Światłoczułość", debiutancką powieść Jarny. Sieć jednak huczy od plotek. Czy Jarno w ogóle istnieje? Może książkę napisał nie tajemniczy debiutant, a autor dobrze już znany czytelnikom, a to wszystko to tylko nieczysta zagrywka marketingowców? Przeczytałem "Światłoczułość",...

Książki Roku? Proszę. Moja dziesiątka 2024 roku to... Uzasadniam poniżej. *** Dziwna to instytucja, literatura. Dziwna, bo tworzy iluzję wolności. W końcu napisać - wydawałoby się - można wszystko. Mimo to dzieła literackie zawsze ograniczone są do tego, co dopuszczalne w kulturze, obciążone granicami naszych języków. Refleksja ta, której początek czytelnik może znaleźć w wywiadzie, którego Jacques Derrida udzielił Derekowi Attridge'owi, towarzyszyła mi, gdy szukałem tegorocznej “dziesiątki”. Ale towarzyszyła nie tylko jako myślenie o literaturze, a myślenie o czytaniu. Które...

Brawurowa powieść historyczna, a może raczej brawurowa zabawa konwencją powieści historycznej? Jakkolwiek byśmy nie próbowali opisać książki Sadulskiego, jedno jest pewne - jej lektura to świetna zabawa. Warto spróbować. “Było tak zimno, że pękały drzewa, a Paryż płakał po śmierci Moliera”. W ten zimny, smutny dzień 1673 roku nikt nie przejął się szesnastoma kobietami porwanymi z przytułka. Uprowadzono je rano, jak pisze Sadulski, “na oczach przypadkowych przechodniów i personelu”. Kobiety nie protestowały, perspektywa łańcuchów i długiej podróży z pewnością je przerażała, ale wizja...

Zawód: Osoba pisząca. Tożsamość: niebinarna. Kim de l'Horizon napisał_ najgłośniejszą niemieckojęzyczną książkę XXI wieku. "Drzewo krwi" w ciągu trzech lat od premiery zostało przełożone na kilkanaście języków. - Udzielił_m dziesiątków wywiadów, a nikt nie zapytał mnie o to, czym jest miłość - skarżył_ się "New York Times'owi". Zapytałem. - Blisko jest mi do definicji miłości stworzonej przez bell hooks - mówi "Wyborczej" Kim de l‘Horizon. - Nie jest to statyczne uczucie, ale praktyka, w której ważne jest wzajemne wsparcie. Nie jest to łatwa praktyka. Może być gwałtowna,...