“Miała tylko kilka przyjaciółek, co uznał za dobry znak. Przyjaciółki prędzej czy później oznaczają sprzysiężenie (...)”. Jakże stereotypowa jest to scena - strach przed babskim kręgiem, który będzie spiskował przeciwko panom świata. Wieringa opowiada historię krachu takiej narracji, traktując swojego bohatera bez pieszczot i za to się polubiliśmy.

“Piękną młodą żonę” czytam jako opowieść o krachu męskiej narracji. On, uznany na świecie mikrobiolog, poznają ją - piękną, młodą, inteligentną, świetną w łóżku, taką inną od pozostałych kobiet. Trochę jak trofeum, kolejne osiągnięcie na liście...

Czekaj, mrugam. Tyle dobra na jednym zdjęciu. @wydawnictwo_pauza nie ustaje w wydawaniu rzeczy po prostu pięknych. A czy dobrych? Zapewne, ale zamierzam przeczytać w następnym tygodniu. #kurzojady #pauza #tommywieringa #gunnhaldøyehaug #alicjaoczko #annakrochmal #robertkędzierski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 7, 2019 o 9:06 PST