Dzisiaj Światowy Dzień Teatru, jak widzę po profilach teatralnych znajomych obchodzony bez fajerwerków - kolejny rok w zamknięciu połączył się z pewnym teatralnym (i nie tylko) przebudzeniem, które oby trwało i oby przyniosło konieczne oczyszczenie, a nie zamiatanie problemów pod dywan. Myślę, że wszyscy, też dziennikarze i dziennikarki, powinniśmy zrobić rachunek sumienia, bo przecież nie jest tak, że nikt nic nie wie i nie widział i nie wiedział. Myślę nad tym od kilku dni i jestem chwilami zdegustowany samym sobą. Ale o tym więcej za jakiś czas, zbieram sobie myśli i porządkuję...

Dzisiaj Międzynarodowy Dzień Teatru. Nie jestem bardzo "teatralny", bo wolę siedzieć w tekście niż na widowni, ale teraz taki czas, że człowiek tęskni za wielogodzinną męką podczas oglądania jakiegos przeciętnie skomunikowanego z moja głową dzieła. Zatem wszystkim nam - widowni, pracownikom i pracowniczkom teatrów, twórcom i twórczyniom życzę byście nigdy nie zdali egzaminu z dojrzałości. Egzamin z niedojrzałości w zupełności wystarczy. Ilustruję fragmentem z "Historii (Operetka)" Gombrowicza (wyd. WL 2015)