Nagroda Gdynia 2020 - nominacje

Wiemy już kto zdobył nominację do Nagrody Literackiej Gdynia za rok 2019.

W najbliższej mi kategorii, czyli prozie nominacje zdobyli:

PROZA:

Barbara Klicka, “Zdrój”, W.A.B
Dorota Kotas, “Pustostany”, Niebieska Studnia
Katarzyna Michalczak, “Klub snów”, Cyranka
Wojciech Nowicki, “Cieśniny”, Czarne
Radek Rak, “Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”, Powergraph

ESEJ:

Michał Milczarek, “Donikąd. Podróże na skraj Rosji”, Czarne
Paweł Piotr Reszka, “Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota”, Agora
Agata Sikora, “Wolność, równość, przemoc. Czego nie chcemy sobie powiedzieć”, Karakter
Paweł Sitkiewicz, “Gorączka filmowa. Kinomania w międzywojennej Polsce”, słowo/obraz terytoria
Urszula Zajączkowska, “Patyki, badyle”, Marginesy

POEZJA:

Tomasz Bąk, “Bailout”, WBPiCAK
Konrad Góra, “Kalendarz majów”, Biuro Literackie
Monika Lubińska, “Nareszcie możemy się zjadać”
Marcin Mokry, “Świergot”, Fundacja Tymoteusza Karpowicza
Joanna Oparek, “Mocne skóry, białe płótna”, Instytut Mikołowski

PRZEKŁAD:

Wawrzyniec Brzozowski za przekład: Marcel Proust, “W poszukiwaniu utraconego czasu. W cieniu rozkwitających dziewcząt”, Officyna
Leszek Engelking za przekład: Jaroslav Seifert, “Księga pocałunków”, Officyna
Grzegorz Franczak za przekład: Giuseppe Ungaretti, “Radość katastrof”, Lokator
Beata Kubiak Ho-Chi za przekład: Yukio Mishima, “Wyznanie maski”, PIW
Piotr Sommer za przekład: Charles Reznikoff, “Co robisz na naszej ulicy” WBPiCAK

O każdej z książek nominowanych w kategorii “proza” pisałem, bardzo cieszy docenienie mniej medialnych tytułów Raka i Kotas, w ogóle nie rozumiem nominacji dla Michalczak, kto powiedział że muszę rozumieć decyzje jury. No i mam nadzieję, że Nowicki wygra.

Tradycyjnie nie czytałem nic z poezji, bo ani nie śledzę nowości, ani wydawcy nie docierają z nimi na moją ulicę, ale będzie okazja nadrobić przy festiwalu o ile się odbędzie. Nie rozumiem nominacji dla “Płuczek” w kategorii eseju, bo to tak samo na siłę jak nominowanie niedawno biografii Iwaszkiewicza. Za to brak książki Michała Tabaczyńskiego uważam za bardzo duży błąd, bo to zdecydowanie jeden z najważniejszych esejów nie tylko ubiegłego roku. I to esejów, a nie reportaży. Wieszczę zwycięstwo Urszuli Zajączkowskiej. W kwestiach przekładu to Piotr Sommer powinien dostać jakąś Gdynię-Gdyń, więc kibicuję, choć oczywiście nie mam pojęcia o innych przekładach i pewnie też każdy tłumacz i tłumaczka włożył w to mnóstwo roboty, serca i pomysłowości. To taka niewdzięczna mocno kategoria.

Tyle ode mnie, literatura to nie sport, ale chyba większość z nas lubi ten nieformalny wyścig, bo dzięki niemu może odkryć tytuły warte lektury, ja wam szczególnie polecam Dorotę Kotas i jej “Pustostany”, bo to jest piękna książka, której poświęcono zdecydowanie za mało uwagi.