Ostatnia przedświąteczna polecanka to książka dla dzieci autorstwa mojego ulubionego ilustratora, Dietera Brauna. Pewnie już nie macie siły biec po nią do zaprzyjaźnionej księgarni, ale może ktoś jednak chce zaszaleć? Ilustracje Brauna możecie w necie obejrzeć, moich gości w mieszkaniu wita plakat z surykatkami jego autorstwa, zatem polecam waszej konsumenckiej uwadze. A co w książce? To typowy minileksykon, który na niemal stu stronach opowiada o tym, co w tytule. Żadnych szaleństw, ale pamiętam, że jako dziecko uwielbiałem tego rodzaju książki, więc może znajdą się podobne do mnie...

Książek dla dzieci o zwierzętach jest mnóstwo, choć sam dostaję niewiele literatury dziecięcej, to w nadesłanych tytułach przeważają bociany, żabki, pieski i zwierzęta z miejsc odległych i - na szczęście - nie aż tak łatwo dostępnych dla człowieka. Nie wiem czy w tym wydawniczym mrowiu można wybrać najlepszą książkę o zwierzętach, zadanie to wydaje się być karkołomnym, ale wiem, czyje rysunki sprawiają, że serce nawet starego capa, za jakiego się powoli zaczynam uważać, bije szybciej (i, nie, nie jest to zawał). Ja po prostu kocham Dietera Brauna i jestem zachwycony faktem, że nie jestem...

Dzieci fascynują opowieści, a gdzie ich szukać jak nie w starożytnych światach, pełnych mitów, herosów, bogiń i bogów, ale też ludzi i zdarzeń wyjątkowych.

Wybrałem dla was i waszych pociech trzy niezwykle ciekawe książki przybliżające dawny świat - dowiecie się skąd jesteśmy, jak mówiliśmy (a czasem mówimy dalej), z kim rozmawialiśmy i dlaczego na końcu i tak najciekawsze są dinozaury.

---

Pamiętam go już mgliście. Na białym tle okładki w umownej kosmicznej przestrzeni unosiły się jakieś postaci, zwierzęta, budynki. Zaglądałem do niego codziennie i chyba nie było dnia, żeby mnie nie...

"Ponad 300 dinozaurów"!!! Niczego mi więcej dziś do szczęścia już nie trzeba. 300! Dinozaurów! Do tego zilustrowanych przez Dietera Brauna, którego surykatki (obok wielkiej wszy łonowej) dumnie wiszą u mnie w przedpokoju. . W książce są też tatuaże na wodę! Moje wielkie wewnętrzne dziecko wylazło na wierzch i rozrabia. #zdaniemszota #dinozauryodadoz #dieterbraun #matthewgbaron #grażynawiniarska #wydawnictwokropka #znowujestemwpodstawówce

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 25, 2020 o 9:46 PDT

Jako dziecko rysowałem namiętnie diplodoki, bo były to jedyne obłe struktury zwierzopodobne, które umiałem jako tako przerysować. Diplodoki chodziły więc po plażach, wokół palm i jak dzisiaj wspominam swoje dziecięce rysunki, to aż dziwne, że nikt nie zauważył niezwykle odważnych nawiązań do wczesnochrześcijańskich fresków. Bardziej na serio zaś muszę przyznać, że do dziś nie potrafię narysować nawet obrysu pingwina i choć zajmuję się zawodowo komiksami to prosta kreska jest dla mnie wyzwaniem. Tym bardziej cenię dobrych ilustratorów, którzy potrafią w oryginalny sposób narysować coś, co...