Sprzątam w kuchni i zastanawiam się czy nie popełnić tekstu o książkach, których nie udało mi się przeczytać. I tak wspomnienia Kiry Gałczyńskiej zostały wydane z jakimś poddrukiem czy tłem na każdej ze stron i koszmarnym fontem, do tego nie ma w nich właściwie nic ciekawego poza przewidywalnymi uniesieniami, beztroskimi wakacjami, hagiografią, ludźmi "uświetniającymi" i "wizytującymi" i wyjatkowym brakiem szerszej refleksji. To są smutne w efekcie wspomnienia, po dwustu stronach się poddałem i odkładam na półkę. Szacunek dla autorki nie połaczył się z szacunkiem dla jej literatury i sposobu jej wydania.

Październik to najwyraźniej dobry miesiąc dla biografii i autobiografii. Niestety na każdej stronie tej książki znajdziecie tło, coś jakby jasne drewno, co koszmarnie utrudnia lekturę. Ale czytam. #kurzojady #kiragałczyńska #światksiążki #bookstagram

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 13 Paź, 2017 o 12:05 PDT