Rok 1961, 23 maj. “Będąc w teatrze, wstała z krzesła i przeszła z widowni na scenę, pozostała chwilę z aktorami i poszła za kulisy”. 15 czerwiec - “spokojna, nastrój obojętny, afekt blady”. To wypisy z historii choroby Krystyny Mitzner, skreślone ręką kogoś pracującego w Państwowym Sanatorium dla Nerwowo Chorych w Kościanie. Dokumenty zachowały się w walizce, która na początku tego roku trafiła do Piotra Mitznera, brata Krystyny. I sprawiła, że dla autora pandemiczny rok stał się wycieczką w przeszłość. Nie pierwszą, ale tym razem z mocnym postanowieniem opowiedzenia czegoś od a do zet. Ale...

Ciepło!

Zatem dzisiaj wiersz nadesłany przez P., bo o miłości i radosny, prosty i anegdotyczny.

Autorką jest Krystyna Mitzner, poetka o krótkiej i tragicznej, zaledwie dwudziestotrzyletniej biografii. Piotr Mitzner poświęcił jej tom wierszy "Siostra".

Za to melduję, że skończyłem czytać nowego Małeckiego (wyjdzie we wrześniu) i choć wciąż widzę, że można było napisać to lepiej, uniknąć pewnych oczywistości narracyjnych, to jest to najlepsza od "Dygotu" jego powieść. Na szczęście, bo po ostatniej to trochę się o Małeckiego martwiłem.