W listach pytacie "czy kupujesz książki?". To jest bardzo dobre pytanie! Ponieważ większość tytułów, które chciałbym przeczytać czy chocby mieć mogę wyżebrać u wydawców, to zakupowe szaleństwo uprawiam w sposób dobrze zorganizowany, a mianowicie przez długi czas dodaję tytuły do wirtualnego koszyka i dwa-trzy razy w roku dokonuję zakupu. Kupuję książki, których wstyd mi wyżebrać z różnych przyczyn - przeczytam na emeryturze, po prostu chcę mieć na półce, albo docenić fakt wydania jakiegoś tytułu. Głupio mi też żebrać książki ładne, cymesiki Karakteru na przykład wolę kupić, bo są tak...

“Biografie ulic” - książka, która przenosi nas w inny świat, w którym było źle, ale bez niego dobrze też nie jest.

Są książki ważne, literacko interesujące, wciągające opowieści - kryminały, dobre obyczajówki, powieści sensacyjne czy nawet romanse zdarzają się zaspokajać mój głód literatury przynajmniej dobrej. Takich książek rocznie czytam kilkanaście, może kilkadziesiąt. Ale są też książki osobne - w których połączenie naukowego sznytu, prostoty opowieści przeplatanej doskonale wybranymi cytatami i eseistyczną refleksją wysokiej próby, tworzą dzieło trudne do zaklasyfikowania. Ani to...

"Na Nalewkach panował hałas i ścisk. Jedni kupowali, inni sprzedawalI, jeszcze inni wymieniali. Skarpetki, bielizna, galanteria, złoto, srebro, waluty (...) W piątkowe popołudnie Nalewki cichną. Zamknięto sklepy. Właściciele i pracownicy poszli do domów. "Strażnicy szabasu" obeszli już wszystkie podwórka o pogonilo ostatnuch, opieszałych handlarzy. Ulica wygląda na wymarłą". Tak pisał w latach 50. Mosze Zonsztajn, z Buenos Aires wspominający Warszawę. Przytacza go Jacek Leociak, który smutno uzupełnia ten obraz: "Odświętna cisza szabatu już się nad kamienicą przy Nalewkach 15 nie unosi....

Dawno nie czekałem tak na choćby pogłaskanie okładki. Oto są. "Biografie ulic" Jacka Leociaka. Czytamy! #kurzojady #jacekleociak #domspotkańzhistorią #dsh

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 25, 2018 o 7:14 PDT

Dzięki Leociakowi wiem, że w Polsce nawet Matka Boska ukazująca się na kościelnej wieży musi mieć nos “prawidłowy”.

Powiedzmy to w pierwszym zdaniu i właściwie mogę zakończyć recenzję - Leociak się nie pier****. Nazywa rzeczy po imieniu, uniwersalizację sprowadza do jednostkowych opowieści, odziera je z eufemizmów, pokazuje dokumenty, przytacza opinie i mówi jak jest Jakiś czas po lekturze myślałem, że to książka odważna, ale chyba zmieniłem zdanie. To po prostu wyjątkowo przyzwoita i uczciwa książka. O Kościele i Żydach, o antysemickiej kampanii, w której kościelni urzędnicy przez lata...

Plany recenzenckie na ten tydzień. Wszystko doskonałe literacko, wciągające a nawet może i wybitne. Mam też kilka gniotów pod ręką ale jest poniedziałek i warto zacząć go optymistycznie. #kurzojady #cezaryłazarewicz #czarne #zytarudzka #wab #jacekleociak #dobro #bookstagram

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 19, 2018 o 3:17 PDT

Kolejna książka "okołomarcowa", tym razem bezkompromisowy zbiór krótkich esejów o antysemityzmie w Kościele. Pozycja odważna i lektura trzymająca za gardło. #kurzojady #czarne #jacekleociak #młynyboże

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 18, 2018 o 12:36 PST