Wychodzę z biblioteki. Zaglądam do wiadomości. - “Unicestwianie” się unicestwiło - donosi moja gazeta. A “autobus wolno stał w korku i niepoprawnym związku frazeologicznym”, jak pisał Ignacy Karpowicz. Droga mija szybko, bo głowę mam zajętą opowiadaniem sobie przygód “Unicestwiania”, które może właśnie dzieją się w mojej patodeweloperce AD 1960. Książka dotarła przed kilkoma dniami, leżała spokojnie i grzecznie. Od powieści, których nie chce mi się czytać, nie wymagam wiele. Byle się w oczy nie rzucały. Niech nie podskakują za bardzo, bo inaczej wylądują w piwnicy. Tam już tylko płacz...

To książka-legenda i mój ulubiony rodzaj literatury. Czemu ulubiony? Bo jestem fanem wszystkich książek, które powstają mimo woli zmarłego zastrzegającego sobie w testamencie, żeby jego notatki spalić/porwać/zakopać pod drzewem. Dziwisz tak dokładnie palił notatki JP2, że skomponował z nich całą książkę, podobnie redaktorzy Foucaulta nie przyłożyli się do swojego zadania, dzięki czemu legendarna “Historia seksualności” została właśnie wzbogacona o czwarty tom, “Wyznania ciała” w przekładzie Tomasza Stróżyńskiego.

Oczywiście nie czytałem. Bo sobie przeczytam kiedyś, na emeryturze. Ale to...

Będę czytał całe lato, ale pilnie. Czwarty tom legendarnej Historii seksualności" Foucaulta już chyba w księgarniach, a na pewno w moich łapkach. Zamierzam dziś nagrywać #hot16challenge2 do którego mnie nominował kolega Nogaś. Będzie gorąco? #zdaniemszota #michelfoucault #historiaseksualności #tomaszstróżyński #slowoobrazterytoria

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 15, 2020 o 6:31 PDT