Czy idąc do opery mężczyźni powinni zaopatrzyć się w granatowy garnitur i białą koszulę? Co z adidasami i dżinsami? Marcin Bogucki, muzykolog i kulturoznawca jest postacią fascynującą - miłośnik opery, fan Eurowizji i człowiek, który zna dziesiątki piosenek disco-polo. Jak to łączy? - Dywersyfikuję swoje zainteresowania! Rzeczywiście wszystkie te rzeczy interesują mnie w podobnym stopniu. Zapomniałeś jeszcze o Konkursie Chopinowskim, a to wcale nie tak daleko od Eurowizji. Jedno i drugie wydarzenie jest konkursem muzycznym, w obu przypadkach ciekawe są kwestie dotyczące płci i...

"Nigdy przedtem i potem tak nie pisałam". Do księgarń trafia "ahat ili. Siostra bogów" Olgi Tokarczuk "Najlepsza polska opera dekady", pisała Anna Dębowska w "Wyborczej" o "Ahat ili" Aleksandra Nowaka z librettem Olgi Tokarczuk. Teraz nie tylko widzowie opery i słuchacze radia (były transmisje) mają szansę zapoznać się z dziełem noblistki. Do księgarń trafiło libretto opery. Książka "ahat ilī. Siostra bogów" Olgi Tokarczuk ukazuje się z posłowiem i komentarzem Zbigniewa Mikołejki. (...) Choć "Anna In…" do dzisiaj pozostaje jedną z najmniej popularnych powieści Tokarczuk, okazała...

"Literatura jest snem rozumu" pisze w fascynującym i prowokującym do myślenia eseju William Marx. Czym było platońskie wygnanie poetów? Sprzeciwem wobec kłamstwa poezji? A może jedną "Odyseję" zastąpiła filozoficzna anty-"Odyseja", opowiadająca egzystancję antyheroiczną, dzieje zwykłej duszy po przeciętnie ciekawej śmierci? Mit filozoficzny u Platona - zdaniem Marxa - ma zastąpić epickie i tragiczne legendy. I wtedy powstaje literatura - gdy pojawia się wobec niej sprzeciw. Nie byłoby literatury bez wygnania poetów. "Literatura zaczyna się po prostu wtedy, gdy zaczyna mieć...

To jest dziwna książka, a ja lubię dziwne książki. Takie, z którymi nie wiadomo, co zrobić (poza lekturą), pozornie nieprzydatne; napisane z przyczyn trudnych do zidentyfikowania, zacierające granice między gatunkami literackimi. Niekoniecznie udane w przyjętych powszechnie kategoriach “udatności”, za to otwierające “coś” w osobie czytającej. “Historie dotyku” Karola Gromka i Marceliny Obarskiej są właśnie taką książką - książką dziwną, kaprysem tandemu złożonego z teatrolożki i dramaturżki (czasem też poetki) oraz filozofa i kulturoznawcy (czasem też dramaturga). Na “Historie dotyku”...

Dla wszystkich niecierpliwych - o Kutnie mówimy w drugiej połowie programu. Ale warto posłuchać jak się tam znaleźliśmy.

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

"Upodobanie Francisa Bacona do obrazów za szkłem jest raczej odosobnione. Większość widzów zdaje się podzielać uczucia autora przytoczonego poematu, Tadeusza Różewicza, nawet jeśli nie wszyscy oni reagują tak kategorycznie i jednak wracają czasem do Luwru i innych muzeów, choć wiedzą, iż mogą tam napotkać obrazy za szkłem", pisze w "Innych obrazach" prof. Maria Poprzęcka.

Fragment "Francisa Bacona czyli Diego Velazqueza na fotelu dentystycznym" Tadeusza Różewicza dla Państwa. A jutro o 21:00 w "Godzinie bez fikcji" rozmawiam z profesor Poprzęcką o losie historyków w niepewnych czasach.

To książka-legenda i mój ulubiony rodzaj literatury. Czemu ulubiony? Bo jestem fanem wszystkich książek, które powstają mimo woli zmarłego zastrzegającego sobie w testamencie, żeby jego notatki spalić/porwać/zakopać pod drzewem. Dziwisz tak dokładnie palił notatki JP2, że skomponował z nich całą książkę, podobnie redaktorzy Foucaulta nie przyłożyli się do swojego zadania, dzięki czemu legendarna “Historia seksualności” została właśnie wzbogacona o czwarty tom, “Wyznania ciała” w przekładzie Tomasza Stróżyńskiego.

Oczywiście nie czytałem. Bo sobie przeczytam kiedyś, na emeryturze. Ale to...

Anna Augustyniak dla Państwa z tomu "Między nami zwierzętami". To jak zawsze u tej Autorki bardzo przemyślany tom, w którym wadzi się z Różewiczem, bada możliwości ekopoetyki (i przypisu) i dba o to, żeby było ostro, jak w wierszu "o mojej mowie", gdzie pisze: "Jesteśmy grobami, cholernymi grobami pakującymi w siebie i kudłate i łaciate pręgowane i skrzydlate, te, co skaczą i fruwają..." Holokaust zwierząt, pojęcie budzące wielkie emocje staje sie tu poetyckim wspólnym mianownikiem i jest to frapujące, a nawet poetycko intrygujące, choć ja trochę zmęczony jestem tym, że ćwierć...