Ale wiecie, że ja czasem też czytam książki o heterykach? Nawet muszę powiedzieć, że zbyt często. Zatem celebrujmy takie momenty jak ten, gdy mamy 900 stron nienormatywnych historii w jednej książce.

Piszę na wysokieobcasy o pewnym koncepcie, który mi chodzi od dawna po głowie. Mianowicie o tym, że nienormatywność nie jest dziedziczona, rzadko mamy matki czy ojców nienormatywnych w stopniu zbliżonym do wielu z nas. Nie istnieje generacyjne dziedziczenie doświadczeń przekazywanych przez ojców, dziadków, babki i ich córki – zastępuje je literatura. Dlatego odgrywa ona tak wielką rolę w...

Jakub Urbanik:

"W Lublinie po raz pierwszy w życiu się bałem. Gdy z moją siostrą i jej dziewczyną Marianną szliśmy na miejsce zbiórki, na plac Zamkowy, natknęliśmy się na kiboli. Ktoś złapał Mariannę za łokieć i próbował ją przytrzymać. Uciekliśmy. Policja jeszcze nie bardzo reagowała. Czułem zwierzęcy strach tylko przez to, kim jestem i gdzie jestem. Nigdy przedtem się tak nie czułem. Jestem osobą niezwykle uprzywilejowaną w życiu. Nie spotykam się z homofobią wyrażaną prosto w twarz, co nie znaczy, że nie wiem, że za plecami ludzie rozmawiają o mojej orientacji seksualnej. Jeszcze gdy...

Będę debiutantem. W kwietniu lub maju 2020 roku ukaże się w @dowodynaistnienie książka poświecona Zofii Sadowskiej. Kim była Zofia? Teaser książki już w sobotę w pewnym znanym magazynie, który od lat wychodzi w soboty. Polecam się. #zdaniemszota #dowodynaistnienie #pannadoktórsadowska #wojciechszot #biografia #reportaż #pisanina

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Gru 4, 2019 o 11:40 PST

Poranna kawa z własnym, dużym tekstem w “WO” wcale nie smakuje lepiej. Moim kubkom smakowym obcy jest romantyzm związany z tego rodzaju wydarzeniami, co nie znaczy, że serduszko nie pika dziś radośniej.

W dzisiejszych "Wysokich Obcasach" znajdziecie mój obszerny portret Zofii Sadowskiej, lekarki oskarżonej w 1923 roku o uwodzenie pacjentek i kilka innych rzeczy. Wszystko to w imię obrony interesu narodowego. Zofia sama była patriotką i sporo dla kraju zrobiła, o czym dziś już nikt nie wie. Gdy w 1945 roku spisywała testament, pieniądze (o których nie wiedziała, że już są bezwartościowe)...

Lektura "Wysokich Obcasów" była dla mnie jednym z doświadczeń formacyjnych, bo wałbrzyski licealista w czasach przedinternetowych nie miał łatwego dostępu do treści feministycznych.  Tym bardziej cieszę się, że dzisiaj debiutuję na łamach magazynu wywiadem z Grzegorzem Uzdańskim, pisarzem niezwykle czułym na język i płynność opowieści. W "WO" rozmawiamy o miłości i starości. Polecamy się.