I już wszystko jasne. Nominowani to: Łukasz Barys, Elżbieta Łapczyńska i Grzegorz Uzdański. Zgłoszeni: Kasper Bajon, Joanna Bednarek, Małgorzata Boryczka, Olga Gitkiewicz, Agata Listoś-Kostrzewa, Jarosław Maślanek, Joanna Ostrowska, Mateusz Pakuła, Bartosz Sadulski, Jarek Westermark, Ilona Witkowska, Barbara Woźniak, Aga Zano, Filip Zawada, Łukasz Zawada. Wielkie brawa, gratulacje i jak zwykle - niech wygra ktokolwiek!

Grzegorz Uzdański jako Louise Glück dla Państwa na dobrą noc. A już jutro premiera pierwszego w Polsce tomu poetki, czyli "Ararat" w przekładzie Krystyny Dąbrowskiej.

Dzisiaj szybciej, bo jutro zmierzam na południe Polski zobaczyć na żywo Poetę. A dla Państwa Grzegorz Uzdański jak zawsze w doskonałej formie.

Bez tej książki można żyć

mieć regały puste jak mieszek,

malutką latte na owsianym pić

z dala od Uzdańskiego śmichów

na własną zgubę nie czytać nic

w patodeweloperce kryjówkę se wić

o blasku erroru 404 mówić "dnieje",

o blasku słońca nic nie mówić.

Jakiej książki brakło im...?

---

Już chyba wiecie jakiej. Grzegorz Uzdański i jego "Nowe wiersze sławnych poetów" już na moim biurku i coś czuję, że zakochacie sie w tej książce.

Za mną już 10 rozmów z autorami i autorkami. Zapraszam do słuchania:

Lektura "Wysokich Obcasów" była dla mnie jednym z doświadczeń formacyjnych, bo wałbrzyski licealista w czasach przedinternetowych nie miał łatwego dostępu do treści feministycznych.  Tym bardziej cieszę się, że dzisiaj debiutuję na łamach magazynu wywiadem z Grzegorzem Uzdańskim, pisarzem niezwykle czułym na język i płynność opowieści. W "WO" rozmawiamy o miłości i starości. Polecamy się.

W najnowszym Książki. Magazyn do czytaniarecenzuję dwie książki. Grzegorza Uzdańskiego chwalę ile sie da na 2000 znaków, a Tomasza Nalewajka również pozytywnie opiniuję, ale mam trochę wątpliwości co do rozbuchania tej opowieści. Zajrzyjcie do gazety to się dowiecie czy Nalewajkowi bliżej do Kossaka czy Chagalle'a.

Małgorzata Rejmer. Nominacja za “Błoto słodsze niż miód” (wyd. Czarne), doskonałą książkę o ofiarach albańskiego reżimu. 

Rejmer udowadnia, że jest czuła nie tylko na słowa i obrazy, ale też na ludzi i opowiadając wstrząsające historie unika sentymentalizmu, a jednocześnie odnajduje światełka nadziei w każdym indywidualnym losie. Po doskonale przyjętym “Bukareszcie” Rejmer mogła nadal pisać językiem kwiecistym i poetyckim, a zdecydowała się na oszczędniejszy styl, który daje pierwszeństwo bohaterom i bohaterkom “Błota słodszego niż miód”. Nominacja zatem też za odwagę okazywaną w języku jak...