Lektury na Dzień Dziecka

Pisząc recenzje książek staram się je mieć pod ręką, spoglądam na okładki i próbuję sobie przypomnieć o czym myślałem w trakcie i tuż po lekturze. Oznacza to, że dzisiaj przede mną wyjątkowo ładny widok. Będzie hurtowo - co prawda mogłem dzięki tym lekturom “obstawić” trzy dni na Kurzojadach, ale niech będzie, że zawsze byłem kujonem. Bo byłem. Pamiętam jak w podstawówce w trakcie wakacji uzupełniłem całe ćwiczenia do geografii i w okolicach pierwszego września z radością zaprezentowałem wynik mojej pasji. Nauczycielka o nazwisku Dorosz była tym faktem o wiele mniej zachwycona niż samotne acz samodzielne dziecię o nazwisku Szot. Zaczynamy.

Justyna Bargielska to autorka jednego z najlepszych tomów poetyckich tej dekady - “Bach for my baby” było i jest dla mnie tomem naprawdę fantastycznym. Poza “Obsoletkami” to jednak do jej twórczości mam sporo wątpliwości i niestety “Siedem pierwszych przygód Rozalii Grozy” (wyd. Biuro Literackie) siedmiokrotnie mnie rozczarowało. Opowiadania dla młodych czytelników i czytelniczek w odrobinę surrealistycznym klimacie to trudny gatunek i Bargielskiej nie udało się go udźwignąć.”Siedem pierwszych przygód…” jest nudne, przegadane, z niezrozumiałymi wstawkami, na siłę zabawne i poetyckie. Nie przypadły mi do gusty też rysunki Patrycji Ochman, szukałem w nich czegoś atrakcyjnego dla siebie i nie znalazłem. Jak to z książkami dla dzieci bywa - z pewnością znajdą się dzieci, które będą śledzić z szeroko otwartymi oczyma przygody Rozalki Grozy, więc przekreślać tej pozycji nie możemy, ale umówmy się, że podejdziecie do niej bardzo ostrożnie.

“Brud” Olgi Woźniak z rysunkami Patryka Mogilnickiego to już klasyka literatury dziecięcej i jedna z najlepszych polskich książek ilustrowanych. Wydana już pięć lat temu przez Wydawnictwo Hokus-Pokus książeczka opowiada o tym “skąd się bierze kurz i co w nim mieszka?” i oprócz odpowiedzi na pytania “dlaczego warto myć zęby” czy “czy można zjeść jedzenie, które upadło na podłogę” wprowadza nas w świat fantastycznej ilustracji, która bywa ciekawsza od tekstu. Do jego podania - zbyt może klasycznie złożonego i chwilami ewidentnie zbyt “dorosłemu” mogę się przyczepić, ale rozumiem, że niewielki format wymusił kompromisy a autorka chciała rzetelnie przedstawić kłopoty z bakterami. Kilka lat temu w wydawnictwie Format wyszła antologia “Orwo”, w której “młodzi polscy ilustratorzy/ilustratorki” towarzyszyli opowiadaniom “młodych polskich pisarzy/pisarek”. Patryk Mogilnicki wykonał ilustracje do tekstu Jakuba Żulczyka i do dzisiaj mam ją przed oczami. W “Brudzie” jest kilka miejsc genialnych, kilka przeciętnych ale w całości jest to książka mądra, piękna i warta waszej uwagi. Oczywiście jem z podłogi. Wspomniałem antologię “Orwo” to czas na najlepszą pozycję z tego zestawu -- “Sposoby na zaśnięcie we współczesnych wierszach i ilustracjach dla dzieci” (znowu Biuro Literackie) to taka książka, którą bardzo bym chciał dostać jakieś 20 lat temu. Miałem spore kłopoty z zasypianiem i te pieprzone barany na nic się zdawały. Możliwe, że z taką pomocą byłoby mi łatwiej. Dwanaście wierszy, dziesięciu poetów i poetek, dwanaście osób ilustrujących i efekt - naprawdę piękna książka z fajnymi, ciepłymi i mądrymi wierszami okraszonymi bardzo różnorodną ilustracją - od narracyjną, figuratywną Joannę Olech przez zabawne maskotki Ewy Kozyry-Pawlak po sięgające tradycji przedwojennej awangardy ilustracje Tomasza Brody. A wiersze? Zasadniczo udane, choć największe brawa należą się Bohdanowi Zadurze, który wierszykiem “Sposób na zaśnięcie” kupił mnie za dość niewielkie pieniądze.

“Ten jest sposób dobrze znany:
Gdy chcesz zasnąć, a nie możesz,
Chociaż nocka już na dworze,
Obróć buzią się do ściany,
Zamknij oczy, licz barany.
Oto łąka, a na łące
Już baranów są tysiące,
Jeden czarny, jeden biały,
Będą poprzez płot skakały.”

Wszystko to pięknie wydane, a że Dzień Dziecka już niedługo to może warto? Moje nie aż tak bardzo skryte wewnętrzne dziecko głaszcze sobie okładkę i zauważa, że to jest nawet całkiem w dobrej cenie. 39 zł za taką jakość? Bierzcie w ciemno.