Zapowiedzi 2019

W Nowy Rok raźnym krokiem, a więc trochę o zapowiedziach. Na jakie tytuły czekam? Najbardziej na te, które już przeczytałem, bo chcę je zobaczyć w wersjach porządnie wydrukowanych, po redakcyjnych poprawkach i w ładnych - mam nadzieję - okładkach.

Już na dniach ukaże się książka Barbary Klickiej, “Zdrój” (W.A.B.) i jest to lektura obowiązkowa, zabawna, wciągająca, a do tego napisana doskonałym językiem. Recenzja za tydzień, ale chyba już wiecie co tam się znajdzie. Po prostu, że tak powiem, musthave. Do maja poczekacie na “Poniewczasie” Wita Szostaka (Powergraph), powieść-dziennik, w której autor niejako egzaminuje granice fikcji i w niesłychany sposób odsłania siebie. Mistrzowskie opanowanie, doskonałe fragmenty, jestem urzeczony. “Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek” Filipa Zawady ukazywało się od dwóch lat w miesięczniku “Znak”, a w tym roku wyjdzie nakładem (niespodzianka) Znaku. Jestem tytułem tym zachwycony, już dawno nikt nie sprawił, że śmiech grzązł mi w gardle i przechodził w połykanie łez.

Przed nami też dwa ciekawe debiuty prozatorskie - “Mim” Szymona Słomczyńskiego (WL), jak dla mnie książka mocno przegadana, ale z pewnością próbująca coś nowego o Polsce opowiedzieć. Nie jestem przekonany, ale jak na debiut - jest dobrze. Dobrze jest też u Malwiny Pająk, której “Lukier” już na początku lutego w Znaku. Można powiedzieć, że to kobieca odpowiedź na Żulczyka, ale można też powiedzieć, że to chyba pierwsza od dawna powieść o życiu w wielkim mieście, którą czytałem bez poczucia zażenowania, a nawet ze sporą dawką pozytywnych wobec niej emocji. Książka ma nasz patronat, a wieczorem znajdziecie tutaj krótki wywiad, który przeprowadziłem z debiutantką.

Sporym zaskoczeniem będzie dla was powieść Sebastiana Barry’ego, “Dni bez końca” (W.A.B.) w tłumaczeniu Jędrzeja Polaka. Tytuł dla tych, którzy polubili Marlona Jamesa i Paula Betty’ego. Mnie rozbawił i wciągnął. Na ilustracji znajdziecie też “nowego Tochmana” (WL), o którym to wypowiem się pisemnie dopiero za kilka tygodni, bo muszę sobie to poukładać na synapsach.

Oczywiście czekam na „Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie” Jesmyn Ward od Wydawnictwa Poznańskiego, “Posełki” Olgi Wiechnik, elektryzuje mnie myśl, że wyjdzie „Dziennik. Jeszcze jedno zdanie” Tadeusza Sobolewskiego, będą nowe książki Joanny Lech, Zyty Rudzkiej, Jarka Kamińskiego i Wioletty Grzegorzewskiej, ciekawy jestem czy Anna Cieplak podtrzyma świetną passę i “Lekki bagaż” potwierdzi jej literacką klasę. Ciekawi mnie oczywiście “Birobidżan” Agaty Maksimowskiej (Czarne), cieszy, że w Pauzie wyjdzie kolejna książka Edouarda Louisa i kilka innych dobrych tytułów. Dziać się będzie.

Czekam cierpliwie na “Infinite Jest” po polsku, jeśli “Lincoln w Bardo” wzbudził kontrowersje, to tu dopiero będzie się działo. Nie czekam na pewno na “Serotoninę” Michela Houellebecqa, bo od dawna nie trawię jego pisania. Z zapowiedzi anglojęzycznych raduje mnie jedynie Marlon James i jego “Black Leopard, Red Wolf”, a Nobla dostaną László Krasznahorkai i Ngugi wa’Thiongo. Z dwóch powodów - to dobra literatura, drugi - mam przeczytane wszystko, co wyszło po polsku. Jak zawsze - będzie ciekawie, choć mam nadzieję, że w tym całym szaleństwie nowości i rynkowej karuzeli znajdę czas na lekturę starszych tytułów i jakieś nowe odkrycia z przeszłości (Boguszewska Heleno - nadciągam).