"Owoc milczenia”, tak w “Prologu” Anthony Passeron pisze o swojej świetnej książce “Uśpione”. Francuski pisarz - debiutant - w mistrzowski sposób opisał w niej ukrytą historię swojej rodziny. Ukrytą przez wstyd, który kazał tysiącom rodzin wymazać ze swoich opowieści ludzi, którzy umarli na AIDS. “Opowiadamy sobie historie po to, aby żyć”, pisała amerykańska legenda dziennikarstwa Joan Didion. Przywykliśmy do interpretowania tych słów w pozytywnym świetle. Oto opowiadanie sprawia, że nasze życie staje pełniejsze. Opowiedziane nabiera wartości. “Uśpione” Passerona (tłum. Jacek Giszczak)...

- A zobacz ten fragment! Kiedy ganiasz za znajomymi i podsuwasz im książkę, znaczy się, że to nowa Masłowska. Tym razem jest inaczej. Najciekawiej od lat. Mogę śmiało, tuż przed czterdziestką, napisać że Masłowska mnie literacko wychowywała. Od "Wojny..." przez mojego ulubionego "Pawia królowej" po felietony i dramaty, co do których miewam mieszane uczucia. (...) "Zza zakrętu ni stąd ni zowąd wydobywa się niebieski samochód marki policja z uchyloną szybą niczym obwoźny handel Sądem Ostatecznym”, pisała w “Wojnie…”, a w “Pawiu królowej”, książce chyba trochę niedocenionej...

Jest to książka, która przypomina mi po co uczyłem się czytać. „Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy” (tłum. Krystyna Tarnowska) jest bowiem dziełem, które nie czyta się dla sensu, a dla przyjemności wynikającej z samego czytania. Sensy też można sobie wyłapywać. Choć nie jest to proste zadanie i autor zdecydowanie go nie ułatwia. Drogi, łaskawy czytelniku. Jeszcze nigdy żaden biedny recenzent piszący artykuł nie wiązał z nim mniejszych nadziei, niźli ja z tym moim wiążę. Piszę go bowiem w mieście przeważnie smutnym i szarym, w domu z wielkiej płyty, gdzie życie mi upływa na...

Czy to wieloryb na okładce, czy obietnica „klimatycznej i zabawnej powieści” - trudno powiedzieć, co sprawiło, że spośród stosu wakacyjnych propozycji lekturowych zdecydowałem się na książkę Johna Ironmongera. Otworzyłem i… wpadłem jak śliwka w kompot.

W St. Piran, niewielkiej kornwalijskiej wiosce, do dzisiaj opowiadają, „jak pewnego dnia morze wyrzuciło na brzeg nagiego mężczyznę”. Tego dnia nie tylko nagi i nieprzytomny facet był anomalią w dość nudnym życiu kilkuset mieszkańców St. Piran. U wybrzeża pojawił się też wieloryb.

„Niektórzy w wiosce twierdzą, że pamiętają każdy szczegół, jakby...

Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Nasza relacja rozwijała się już dłuższy czas i byliśmy blisko rozstania się, gdy coś zaiskrzyło. Gdzieś w pięknych okolicach dwusetnej strony poczułem, że może jednak dajmy sobie szansę. Książkom daje się ją łatwiej, niż ludziom. Zadziałało! W efekcie pierwszy tom z serii kryminałów Richarda Osmana nie będzie ostatnim, który przeczytam. Zupełnie inaczej miałem z autorem. Spotkałem go na londyńskich targach, gdzie był "autorem dnia". Żeby wysłuchać jego pogadanki, trzeba było odstać w gigantycznej kolejce, ale było warto. Gaduła i gawędziarz...

Jakbym miał 18 lat, to bym się w tej książce zakochał.

Przy okazji debiutanckiej książki „Kości, które nosisz w kieszeni”, Łukasz Barys mówił w wywiadach, że chciał napisać książkę młodzieżową, a wyszła mu książka dla dorosłych. Z „Małymi pająkami” wydaje się, że jest odwrotnie - miała być to książka dla dorosłych, a wyszła dobra powieść młodzieżowa. Gdybym cofnął się do momentu, gdy szedłem na studia, lektura Barysa byłaby dla mnie z pewnością sporym przeżyciem. Dzisiaj - była interesująca, ale niewiele odnalazłem w niej dla siebie. Za to jeśli macie wokół siebie nastolatków z...

Mówi się, że to druga powieść jest prawdziwym sprawdzianem pisarskiego talentu. Jeśli tak, to Katarzyna Pochmara-Balcer i jej “Swobodne wpadanie” to egzamin z pisania zdany na szóstkę. “Nie można powiedzieć, żeby był najgorszym ojcem na ziemi”, mówi Oluchna, czterdziestoletnia narratorka nowej powieści Katarzyny Pochmary-Balcer. Bywali ojcowie gorsi. Mitologia zna wiele takich przypadków. Choćby Zeusa, który połknął matkę Ateny po to, by nie urodziła syna, który mógłby go zdetronizować. W ogóle połykanie potomków i przodków było w greckich mitach na porządku dziennym (choć trochę...

Macie „swoich” pisarzy? Takich, których odkryliście przypadkiem, zupełnie nie zachęcani nachalnym marketingiem? I dziwicie się, że wasi znajomi nie mają o nich pojęcia? Ja takiego mam. Jest nim Hwang Sok-yong, koreański pisarz, który choć jest wydawany w Polsce od ponad dziesięciu lat, to wciąż nie przebił się do powszechnej świadomości. (...) Hwang jest twórcą na opak - jego opowieści wydają się proste, zwyczajne, czasem wręcz jakby były baśniami napisanymi dla młodszego czytelnika. Ale gdy już wejdziemy w opowieść, zadomowimy się w jego świecie, wkraczamy w świat niemal...

Nagrodzona Goncourtami, najbardziej prestiżową francuską nagrodą literacką, proza Brigitte Giraud to poruszająca wyprawa w przeszłość, podczas której będziemy przyglądać się przypadkom. I zastanawiać nad tym, co by było gdyby. Francuska pisarka zaprasza nas na obchód swojego życia. Warto przyjąć to zaproszenie. *** Czasu nie cofniemy. Mądrość to aż nadto oczywista. Jednak czasem, w wyjątkowych okolicznościach, wyobrażamy sobie, jak wyglądałoby nasze życie, gdyby wydarzenia potoczyły się inaczej niż w rzeczywistości. Jeśli życie składa się z ciągu przypadków, to jak by się ułożyło,...

- Nam wieczna w polszczyźnie rozróba! - pisał Pankowski w słynnym już wstępie "Do czytelnika" ze swojego prozatorskiego debiutu, "Matuga idzie". Opowieść o Matudze (i wielu innych postaciach) znajdziecie w tym fantastycznym wyborze opowieści. Piszę o nim w tekście zatytułowanych chwytliwie "5 książek, o których mogliście nie słyszeć, a powinniście", Wybrałem m.in. dzieła Mariana Pilota, Jarosława Iwaszkiewicza i... ale to już się dowiecie, jak podążycie zgodnie z drogowskazem.