Na co czekam w 2022? Krótki przegląd

To ma być rok, w którym ponoć w końcu dostaniemy "Infinite Jest" Wallace'a po polsku!

Nieoficjalny rok Mirona Białoszewskiego, mój rok siedzenia w bibliotece i - jak co roku - rok lawiny wspaniałych tytułów, które będą się średnio sprzedawać, przez co wydawcy będą wydawać ich jeszcze więcej, by pochwalić się "zyskiem" i fetyszyzowanym "wzrostem". Nic się nie zmieni, łatwiej nam mówić o końcu świata niż końcu kapitalizmu. I choć niewielkim powstrzymaniu tej bezsensownej karuzeli.

Na jakie tytuły czekam? Jest ich o wiele więcej niż na obrazku, ale postanowiłem kilka wyróżnić.

- Anna Bikont, "Cena. W poszukiwaniu żydowskich dzieci po wojnie" - o tej książce rozmawialiśmy już dwa lata temu i słuchałem Anny Bikont jak zaczarowany. Robi wrażenie nie tylko sam temat, ale i upór reporterki, której "Sendlerowa" była kilka lat temu moją "polską książką roku".

- Annie Ernaux, "Lata" w tłumaczeniu Magdaleny Budzińskiej i Krzysztofa Jarosza. Bo w końcu będą. I może wyjdziemy poza anglojęzyczny krąg wielkich intelektualistek.

- Tomasz Różycki, "Ręka pszczelarza" - na każdy tom poety czekam z niesłabnącą ciekawością.

- Bryan Washington, "Upamiętnienie", tłum. Maciej Świerkocki, wyd. Cyranka - bo takich historii nam brakuje, Państwo ogarną o czym to jest w necie i nabędą jak już się ukaże.

- Mohamed Mbougar Sarr, "La plus secrète mémoire des hommes", wyda Cyranka, nie wiem kto przełoży - powieść, która dostała w 2021 roku Goncourtów,z doskonałymi recenzjami, a mając w pamięci książkę Diopa - czuję, że to będzie wydarzenie.

- Akwaeke Emezi, “Śmierć Vivka Oji”, tłum. Rafal Lisowski, wyd. Filtry - czyżby kolejny wielki nigeryjski talent niczym Adichie? Zobaczymy, ale bardzo mnie cieszy polska premiera książki nigeryjskiej osoby piszącej. Może to będzie rozczarowanie, ale fajnie, że ktoś podejmuje takie decyzje wydawnicze.

- Colm Toibin, "The Magician", w przekładzie Jerzego Kozłowskiego wyda Rebis - kocham wszystko, co napisze Toibin i bardzo mnie cieszy, że nadal tłumaczy go Kozłowski. To dobrze, że pisarz mówi w Polsce do nas jednym głosem.

- Sigrid Nunez, "Dla Rouenny", Wydawnictwo Pauza, tłum. Dobromiła Jankowska - fascynuje mnie pisanie Nunez i na każdą książkę czekam

- Nowe, poszerzone wydanie "Ślepaka" Jadwigi Stańczakowej - skoro mamy rok Białoszewskiego to świetna wiadomością jest to, że ukaże się świetna opowieść jego przyjaciółki (czy najlepszej… na pewno najwierniejszej). Trzy lata temu pisałem tutaj: “Pomijając kwestie biograficzne, o których jeszcze będzie okazja porozmawiać, to bardzo bym chciał, żeby “Ślepak” został wznowiony i może was namówić do jego lektury w wersji antykwarycznej lub wypożyczonej z biblioteki. Takie świadectwo bycia-w-PRL, świadectwo osoby niewidzącej, jest unikatowe i warto się z nim zapoznać”. I oto nadciąga. Doskonała wiadomość!