Mam słabość do historii alpinistyczno-himalaistycznych, do ich nieporadności literackich i prostoty mitologicznej. Dziś już rzadko kiedy możemy spotkać się z tak oczywistą konstrukcją bohatera mitycznego, który choć nieudolny w życiu codziennym przeistacza się w superherosa, któremu kibicujemy mimo świadomości szaleństwa, towarzyszącego jego misji. Nie inaczej jest w historii Czapkinsa, który jest kontrbohaterem, kimś spoza układu, naturszczykiem, który postanowił zmierzyć się z losem Syzyfa. Więcej o tym w poniedziałek, bo jest to książka słaba jako literatura ale ciekawa jako spisany na...

W tym roku nasze logo pojawiło się na okładkach kilku książek, które bardzo wam polecamy. "Moja najdroższa" Gabriela Tallenta (tłum. Dariusz Żukowski) to powieść łącząca w sobie Nabokova z Twainem, fantastyczna szczególnie w partiach opisów. "Tirza" Arnona Grunberga (tłum. Małgorzata Woźniak-Diederen) - thriller, dramat obyczajowy dla tych, co chcą pogrzebać we wnętrznościach. "Historia przemocy" Louisa w przekładzie Polechowskiej - jedna z najlepszycy książek ubiegłego roku, jestem osobiście bardzo dumny z tego patronatu, podobnie jak z tego, że nasze logo znalazło się na doskonalych...

“Uratowane z potopu” Marcina Jamkowskiego i Huberta Kowalskiego rozpoczyna propozycja od wydawcy: “obejrzyj film, zanim przeczytasz książkę”. Nie jestem fanem takich książek, bo jednak dzieło powinno się bronić niezależnie od wizualnego rozszerzenia, chyba że mówimy o albumie ze zdjęciami filmowymi. Dlatego filmu nie obejrzałem (drugim powodem jest fakt nieposiadania napędu CD), ale książkę uważnie przeczytałem. “Uratowane z potopu” to historia odkrycia i wydobycia z dna Wisły łupów, które Szwedzi próbowali wywieźć z Warszawy. Co jest odrobinę szokujące, nie mówimy tutaj o wywożeniu zbroi,...

Nasze tegoroczne patronaty! A podsumowujemy, bo od dzisiaj na FB jest was już 20 tysięcy!!! Dziękujemy, po południu niespodzianki. #kurzojady #gabrieltallent #mayajasanoff #annieproulx #arnongrunberg #edouardlouis #brianfagan #postfactum #pauza #wydawnictwopoznańskie #agora

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 31, 2018 o 3:25 PDT

Już jest! "Jej ciało i inne strony. Opowiadania" Carmen Marii Machado (tłum. Dobromiła Jankowska) to lektura soczysta i bezokmpromisowa. A na okładce poleca bezkompromisowa redaktora Wróbel. #kurzojady #agora #carmenmariamachado #dobromiłajankowska #jejcialoiinnestrony #dobraksiążka #olgawróbel #annadziewitmeller

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 29, 2018 o 4:39 PDT

Redaktor Szot i "Jacek". Poznajemy się powoli. #kurzojady #annabikont #helenałuczywo #agora #jacekkuroń

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 24, 2018 o 4:56 PDT

Książki o bohaterach masowej wyobraźni zawsze budzą mój opór, bo z jednej strony można po pysku oberwać pomnikiem ze spiżu, a czasem nadmierną dekonstrukcją, rozwalającą dziecięcy mit. Szczęśliwie postać Hermaszewskiego mnie w ogóle nie interesowała i wobec książki Kortko i Pietraszewskiego nie miałem szczególnych oczekiwań poza dostarczeniem mi przyjemnej rozrywki lekturowej na dobranoc. I to dostałem.  Opowieść o programie podboju kosmosu, Gwiezdnym Miasteczku, trochę rzeczywistości radzieckiej i polskiej, trochę bon-motów w typie „absurdy PRL”. Taka rozrywka biograficzna, sprawnie...

Jeśli światem rządzi przypadek, to dobrze sie dzieje. Dzisiaj zawędrowałem pod tablicę poświęconą Kuroniowi. A już na dniach premiera książki Anny Bikont i Heleny Łuczywo poświęconej temu niezwykłemu człowiekowi. Kilka miesiecy temu zapytałem Annę Bikont, po co w 2018 roku czytać o Kuroniu. Bezczelne trochę pytanie, ale uwazam, że warte zadania. "Bo to był ostatni polityk, któremu chodziło o coś więcej", padła odpowiedź. Wyczekuję zatem. #kurzojady #annabikont #helenałuczywo #agora #jacekkuroń

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 6, 2018 o 10:07 PDT

Work. #kurzojady #mariuszszczygieł

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 26, 2018 o 8:52 PDT

Technicznie bardzo udana biografia, ale pozbawiona emocji, uczuć, "tego czegoś". O tym i kilku innych sprawach dzisiaj chciałbym, żebyśmy porozmawiali.  Jest w literaturze taki moment najważniejszy, miejsce, w którym decyduję się, że dana opowieść jest tym, za czym chcę podążać. Czasem bywa to już pierwsze zdanie, niekiedy bohater, miejsce, sytuacja, fragment, rytm, cytat. Bywa różnie, ale szukam zawsze "tego czegoś", co sprawi że nie będzie to kolejna książka, którą po prostu przeczytałem. Oczekiwań wobec nowej książki Katarzyny Surmiak Domańskiej miałem sporo i po trochu zostały one...