Biuro Literackie przygotowało niezwykłą serię poetycką z okazji 25 lecia działalności. Dwadzieście pięć lat tworzenia polskiej sceny literackiej, za które należą się medale (i krytyczne przygladanie się, bo ono się każdemu należy). I piękne te okładki Marianny Sztymy. Wielkie dobro. Myślę, że aktualny kryzys nie wpłynie źle na wydawnictwo bo oni 25 lat w kryzysie działają. Ale trzymam kciuki bardziej niż zwykle. Mazel tow! #zdaniemszota #biuroliterackie #poezja #rafałwojaczek #eugeniusztkaczyszyndycki #katarzynaszaulińska #williamblake #tadeuszsławek

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Kwi 16, 2020 o 7:13 PDT

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki dla Państwa, bo to wiersz tak pesymistyczny jak i optymistyczny. A na inne dzisiaj nie mam siły.

W kolejnym dniu, gdy Polacy uczą się myć ręce i nie kichać na przechodniów, mam dla Państwa wiersz Jacka Podsiadły. Poeta już 34 lata temu (bez jednego miesiąca) obwieścił, że jest w stanie wierszem zmienić świat. Chciałbym, żeby spełnił swoją groźbę, to chyba dobry moment. Czy Sanepid już jedzie po poetę Jacka Podsiadło? Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie?

[WIERSZ NA KONIEC ŚWIATA czyli spokojne, miarowe oczekiwanie na koronowirusa, globalną katastrofę lub inne clickbaitowe wydarzenie, w którym zginą ludzie] Adam Kaczanowski nie ma nam nic dobrego do powiedzenia ani radosnego. I choć to nie jest mój ulubiony poeta, a nawet bym powiedział kiedyś, że to poeta, którego z trudem znoszę, to w oczekiwaniu na PIERWSZEGO POLAKA W POLSCE Z KORONOWIRUSEM Kaczanowski jest wdzięcznym towarzyszem. Wiersz z tomu "Zabawne i zbawienne" wydanego przez Biuro Literackie.

Nowy Dycki! Każdy nowy tom Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego to takie moje prywatne święto. Nie mogę się doczekać lektury! #zdaniemszota #eugeniusztkaczyszyndycki #biuroliterackie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lut 11, 2020 o 4:14 PST

Nie jest to wiersz, który pozwala zasnąć, ale lektura książki Joanny Mueller i Joanny Łańcuckiej, "Waruj", gdzie całkiem udanie spotyka się komiks i ilustracja z wierszem w ogóle nie należy do prostych. Dużo tu mocnej, feministycznej frazy i sporo pereł, jak ten wers: "bit muzo zapodaj nowy tren przetrwaniowy". Odzyskiwanie głosu przez bohaterki "nieopieśnione", poetyckie "odszywanie warg". Warto spróbować przeczytać, choć raczej w dzień.

Dzisiaj błyskotliwy wiersz Jacka Dehnela z jego najnowszego zbioru wierszy, "Najdziwniejsze". Wbrew tytułowi nie są to najdziwniejsze wiersze, jakie czytałem, ale jakoś poruszające momentami, choć ja kolegę Dehnela wolę w prozie.

Nagroda im. Wisławy Szymborskiej dla Marty Podgórnik! #nagrodaimwislawyszymborskiej

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 9, 2019 o 10:56 PDT

Marta Podgórnik jest nominowana do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za tom “Mordercze ballady”. Przekorne to wiersze, bo Podgórnik się tu bardzo stylizuje i korzysta z żargonu poezji niekoniecznie najnowszej. Dzięki tym zabiegom dostajemy tom, który czyta się z dużym zaciekawieniem i powierzchowną łatwością, co bywa miłe. Na dobrą noc wiersz zaś autobiograficzny, mocny i szczery. Lubię tego rodzaju poezję.

Przeczytałem za was i odradzam. Argumenty poniżej. Gdy ktoś (Anna Podczaszy) tytułuje wierszowaną książkę dla dzieci “Życie między wierszykami”, to chyba jasne jest, że najuważniej przyjrzę się temu, co dzieje się tu między wierszykami, między słowami, pod podszewką. A dzieje się sporo i niestety niewiele dobrego.  Na okładce jest ich trójka - dwóch chłopców i dziewczynka w bejsbolówce. Czy to książeczka o przyjaciołach, rodzeństwie? Kto tu mówi? Sprawdźmy. “Gdzieś w odległej galaktyce, na podwórku za krzakami / mamy śmietnik - a w nim skarby, które śnią się nam nocami”. My, a więc...