Jila Mossaed, "Rzeka uchodźców", tłum. Dominika Górecka Płynie rzeka ubrań butów kwiatów szczoteczek noży i lalek made in China Płynie rzeka broni miłości i śmierci w kolorowych opakowaniach Dusimy się tak powoli że nawet nie czujemy oddechu śmierci Strach jest gdzieś indziej na granicach na morzach gdzie wzbiera fala nieszczęśliwych cieni gdzie tych, którzy opuścili swoje kraje jest tak wielu Wyprodukowaliśmy najlepsze maszyny do zabijania sprzedaliśmy ludzie muszą się bronić Napływają My, tacy bezbronni wznosimy stawiamy nowe drzwi nowe...

Dzisiaj jeszcze raz o książce, którą polecam Państwa uwadze konsumenckiej. Radzę też przeczytać zakończenie tego posta, bo będzie bonus. “Linia” (tłum. Dominika Górecka) est powieścią uważnie skonstruowaną, w której zdania wycelowane są w czytelnika, po to by ranić. Autorka zadbała o to, byśmy cały czas czuli lekką sympatię do narratorki, ale spoglądali na nią z przerażeniem i oczekiwaniem, że okaże się bardziej ludzka, że jest jakiś sposób na ucieczkę z korporacyjnego panoptykonu. Czekamy na nadzieję i rozgrzeszenie. Naiwnie. “Linia” to minimalistyczna, chłodna i w jakiś zadziwiający...

W Książki. Magazyn do czytania znajdziecie też kilka słów o "Linii" Elise Karlsson, która już niedługo ukaże się nakładem Wydawnictwo Pauza w przekładzie Dominiki Góreckiej. To powieść idealnie skrojona pod kogoś, kto nie lubi nadmiaru metaforyki, zbędnych opisów czy ckliwości. Opowieść o korporacyjnym życiu, ale bez klasycznego użalania się nad mechanizmami systemu. Bardzo polecam, bo się czyta "Linię" sprawnie i nawet kilka scen zostaje pod powiekami na dłużej.

Czytam "Linię" Elise Karlsson w tłumaczeniu Dominiki Góreckiej, która za jakiś czas ukaże się nakładem wydawnictwa Pauza i myślę, że powinna być to lektura obowiązkowa wszystkich, którzy postulat "work-life balance" zrealizowali przenosząc życie do pracy. Recenzja za jakiś czas w pewnym drukowanym periodyku. (Czytam wersję przed drugą korektą, tak dodaję na wszelki wypadek)

Może mi ktoś wyjaśnić dlaczego szwedzcy autorzy tak chętnie piszą książki o mężczyznach rozmawiających w psychiatrykach z mocno zaburzonymi kobietami? Odniesienia do Larssona w książce Anyuru są smutno wtórne i nie zawsze uzasadnione przez ciąg zdarzeń, ale poza kilkoma niesprawnościami jest to literatura, która zdobyła moje poparcie. Krótko wyjaśnię dlaczego uważam, że w to lato warto Anyuru przeczytać.

W ciągu ostatnich trzech lat przeczytałem jakiś stos książek czy opowiadań, w których pisarze i pisarki przewidują przyszłość. Od nieudanego Grzędowicza, bardzo niuedanej Gretkowskiej, przez...

Zaskakujaco dobra książka z wątkiem futurologiczno-spolecznym. Jutro recenzja, można na plażę nabywać.. #kurzojady #johannesanyuru #proszynskiiska #dominikagórecka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 25, 2018 o 1:33 PDT

Nasz, a właściwie Olgi, własny i osobisty blurb. Pozdrawiam(y) z Targów Książki w Krakowie.