[GAZETA WYBORCZA] "(Co najmniej) 3 wielkie książki do nadrobienia. Do których klasyków warto teraz wrócić i dlaczego?"

Daddy Hemingway zaprasza do lektury!

Stary Ernest i nowe przekłady

Kolejnym wielkim amerykańskim pisarzem, który w nowych przekładach trafia w ręce polskich czytelników, jest Ernest Hemingway. Wydawnictwo Marginesy podjęło się niezwykłego – zwłaszcza dla komercyjnie działającego wydawnictwa – przedsięwzięcia opublikowania w krótkim czasie kilku nowych przekładów najważniejszych dzieł autora „Starego człowieka i morze".

I właśnie od tej powieści, w przekładzie Kai Gucio, rozpoczął się w 2022 r. powrót Hemingwaya do księgarń.

Bohater opublikowanego w 1952 r. opowiadania „był starym człowiekiem, który łowił ryby w Golfstromie, pływając samotnie łodzią i oto już od osiemdziesięciu czterech dni nie schwytał ani jednej". A może – w nowym przekładzie – „był stary, pływał w pojedynkę łódką w Golfsztromie i od osiemdziesięciu czterech dni nic nie złowił"?

Kaja Gucio, nominowana w 2023 r. do Nagrody Literackiej Gdynia za przekład „Chronologii wody" Lidii Yuknavitch, dużo lepiej oddaje pozbawioną ozdobników, oszczędną i powściągliwą, momentami wręcz oschłą, reporterską frazę Hemingwaya niż Bronisław Zieliński, którego przekład ukazał się już cztery lata po amerykańskiej premierze tekstu.

W serii ukazały się także powieści „Za rzekę, w cień drzew" w przekładzie Agnieszki Wilgi, „Pożegnanie z bronią" (tłum. Martyna Tomczak), „Wiosenne wody" (tłum. Adam Pluszka), „Ruchome święto" (tłum. Miłosz Biedrzycki) i „Zaś słońce wschodzi" w przekładzie Macieja Potulnego.

Co wybrać z tego niezwykłego zestawu?

Dla tych, co już znają twórczość Hemingwaya, odpowiedź jest chyba oczywista – „Zaś słońce wschodzi", do tej pory znane pod tytułem nadanym przez Zielińskiego „Słońce zaś wschodzi". Ta wydana w 1926 r. powieść przyniosła Hemingwayowi międzynarodową sławę

---

Więcej dzisiaj w drukowanej gazecie ale też oczywiście w onlajnie.