“Robinson w Bolechowie” to książka z niezwykłymi ambicjami literackimi napisana przez twórcę pewnego siebie i świadomego własnego talentu. To książka, o którą mam nadzieję, że będziemy się mogli spierać, bo w swojej wybitności się zapominająca i niebezpiecznie dryfująca pomiędzy realizmem a metafizycznym niedopowiedzeniem. To wyzwanie rzucone przez Autora czytelnikom i czytelniczkom - książka wymagająca skupienia i uwagi, wyobraźni i wyciszenia, a jednocześnie niezwykle atrakcyjna na tle dość jednak prostacko konstruowanej prozy, jaką przeważnie obdarzają nas polscy pisarze i pisarki.

Opisuj...

Jaś Kapela w "Modlitwach dla opornych" trolluje polską poezję na smutno. Od dawna nie czytałem tak dojrzałej wypowiedzi poetyckiej. I jestem w tym twierdzeniu śmiertelnie poważny. #kurzojady #korporacjahaart #jaśkapela #modlitwydlaopornych

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 9 Gru, 2017 o 11:44 PST

Krótka wrzuta. Dostałem tę książkę we wrześniu i nieźle się przeleżała. Wszystko przez to, że na hasło “Robinson Crusoe” moje powieki robią się ciężkie a mózg znajduje rozrywki pozornie ciekawsze. Nadrabiam zaległości i w końcu odfoliowałem książkę Ajubela (tłum. Tomasz Pindel) wydaną przez Tako i przyznaję, że żałuję iż stało się to tak późno. Co za opowieść! Kilkadziesiąt kolorowych plansz pozbawionych słów opowiada przetworzoną przez autora historię Robinsona. Smutną historię pełną brutalnej przemocy, walki ze światem i naturą. Ajubel wymaga od swojego czytelnika / swojej czytelniczki...

[BUFOROWANIE] "Robinson w Bolechowie" Macieja Płazy to powieść z wielkimi ambicjami ale czy spełnionymi? Zastanawiam się nad tym kolejny dzień. Pozostawiam was z fragmentem, który bardzo mi się spodobał i choć mówi o 1986 roku to jakby to dzisiaj było.

Czytaliście, czytałyście już? Chętnie poznam Wasze opinie.

Wyobrażam sobie, że dostałem tę książkę całkowicie zanonimizowaną, bez imienia i nazwiska osoby, która ją napisała, bez loga ważnego wydawnictwa, bez blurbów i paratekstów, na moje biurko przyjechała sama treść. Wyobrażam sobie, że napisałbym wtedy taką recenzję: Droga osobo pisząca. Z malejącym ze strony na stronę zainteresowaniem przeczytałem Twoją powieść o tytule pretensjonalnym i mizdrzącym się do odbiorcy jak cekinowe kucyki pony. Rozumiem, że znasz realia Japonii i pomieszkiwałaś/łeś w Krainie Kwitnącej Wiśni, domyślam się również, że jesteś wrażliwy/wrażliwa na film i ilustrację,...

NOTES NA 6 TYGODNI ZNAJDZIECIE TUTAJ

Idę jutro do radia opowiadać o Kazuo Ishigurze i przypominam sobie jego twórczość. Czytaliście? Czytałyście? Co wam się podobało najbardziej? #kurzojady #kazuoishiguro #nobel2017

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 7 Gru, 2017 o 12:27 PST

Takie Mikołajki dzisiaj wieczorem. #kurzojady #stanisławbarańczak #pegazzdebial #wydawnictwoagora #444wiersze #znakpoezja #wydawnictwoznak #poezja

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 6 Gru, 2017 o 10:34 PST

Kontakt dziecka ze sztuką jest ważny? Reprodukcje Fangora w każdym żłobku? Rekonstrukcja bitwy pod Grunwaldem na zakończenie przedszkola i warsztaty plastyczne w modnej galerii zamiast roweru na komunię? A może wystarczy książka z ciekawą historią a sztukę przecież można oglądać w internecie? Każda droga jest dobra, by kształtować estetyczne gusta dzieci, wiedzą o tym autorzy i autorki książek o sztuce, które dzisiaj dla was przygotowałem. Każdy i każda z nich zdecydował(a) się na inną strategię. Wybierzcie coś dla siebie.

“Bałwan w lodówce” Łukasza Gorczycy z ilustracjami Krzysztofa...

Tacy dzisiaj zadowoleni chodzimy. @pablopivo @cieplakova @marcinwicha - gratulujemy!

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 6 Gru, 2017 o 2:57 PST