Na dzisiejsza rocznicę. Anna Świrszczyńska, "Niech liczą trupy" Ci, co wydali pierwszy rozkaz do walki niech policzą teraz nasze trupy. Niech pójdą przez ulice których nie ma przez miasto którego nie ma niech liczą przez tygodnie przez miesiące niech liczą aż do śmierci nasze trupy. Wiersz z tomu "Budowałam barykadę" (1974)

Dla jednych może być to odkrycie, dla drugich - spory zawód. “Jeszcze kocham. Zapiski intymne” to fragmentaryczny dziennik Anny Świrszczyńskiej, który stanowi zaledwie połowę tej i tak niezbyt obszernej książeczki. To kilkadziesiąt zapisów z okresu wielkiej miłości.  Świrszczyńska ma 60 lat i chce być kochana. Uwodzi, flirtuje i romansuje niekiedy z kilkoma mężczyznami w tym samym czasie, wciąż ma sentyment do byłego męża, bardzo pragnie bliskości i zaangażowania, ale jest w tym niekonsekwentna, boi się zaangażowania. “Mąż nie lubił całować w usta, Józef pierwszy też nie, a Wojciecha...

Anna Świrszczyńska nie zostawiła wielu zapisków prywatnych, a jej dziennik, który niedługo ukaże się w WAB czyta się smutnie szybko. Za to są w nim frazy piękne i wspaniałe.

Anna Świrszczyńska, ktorą znajdziecie w tomie "znowu pragnę ciemnej miłości" pod redakcją Joanny Lech. Nie jestem miłośnikiem tej antologii, o czym pisałem dawno temu na Kurzojadach, ale myślę, że jest to prezent ładny i przydatny, bo moze któryś z zamieszczonych tu głosów będzie komuś bliski? Zawsze to jakiś wstęp do poezji.

Piękny tom wierszy w pięknej oprawie. Projektował Adam Kilian, Wydawnictwo Literackie, 1978 rok. #kurzojady #annaświrszczyńska #wydawnictwoliterackie #adamkilian

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 23, 2017 at 2:09 PDT