To była ciekawa niedziela. Nowy Myśliwski wciągający, uwodzący, ze skłonnoscią do wielkich i pięknych zdań. Idealny na plażę we wrześniu. #kurzojady #uchoigielne #wiesławmyśliwski #terazczytam #błota #znak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 2, 2018 o 10:57 PDT

Dobra książka za 10 zł. Zapraszamy na bazar na Namysłowskiej! #kurzojady #bazarek #pawełgoźliński

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 1, 2018 o 1:36 PDT

Premiera w październiku, ale już czytamy. Jedno jest pewne - autor się postarał i napisał coś naprawdę nowego. #kurzojady #jakubmałecki #sinequanon #niktnieidzie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 31, 2018 o 5:55 PDT

Dzisiaj zamiast recenzji chciałbym przedstawić wam książkę, której kibicuję od dawna.

“Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej" Joanny Ostrowskiej to pozycja, która musiała kiedyś powstać, choć dlaczego musieliśmy na tą opowieść czekać do 2018 roku? Problemy z historią to my mamy spore, zwłaszcza w "takich" tematach. Badaczka podjęła się niezwykle trudnego zadania pokazania jak działał system przymusowej prostytucji, jak kobiety były używane i kontrolowane. Na przekór narracji historycznej, w której seksualność jest rugowana i wciąż uznawana za wstydliwą,...

George Saunders w swojej pierwszej (!) powieści przypomina, że w literaturze chodzi o to, by opowiadać niezwykłe historie w sposób równie niezwykły. Przywraca wiarę w to, że można jeszcze stworzyć dzieło, które zachwyca i pozostawia czytelnika oszołomionym. Że można pisać o miłości wzruszająco, z lekką dawką patosu i humoru, bez obaw, że popadnie się w sentymentalizm czy kicz. Można też przekraczać granice gatunków i rozumieć je jako płynne. “Lincoln w Bardo” (czytałem w bardzo udanym tłumaczeniu Michała Kłobukowskiego) udowadnia, że literatura wciąż może dawać radość czytania i myślenia o...

A.: Zobaczyłeś jego pysk, oczy i się zakochałeś?

W.Sz.: Zgadza się, tylko jak to bywa z taką miłością z internetu, warto zawsze poprosić o więcej zdjęć. Ja nie poprosiłem - pomyślałem, że pies to pies. Na tych zdjęciach nie było widać, że Czarek jest lekko grubawy. Poza tym był większy niż myślałem. Wiadomo, podobnie jak na Grindrze czy Tinderze, pokazujemy się wszyscy z trochę lepszej perspektywy. Kiedy zobaczyliśmy się z Czarkiem po raz pierwszy, pomyślałem: troszkę inaczej wyglądasz, kolego, troszkę inaczej chodzisz niż się spodziewałem, no ale cóż, zasadniczo jesteś moim pieskiem (...)"

C...

Oprócz logotypu wszystko jej się udaje. Anita Musioł założyła wydawnictwo Pauza sama, bazując na fantastycznej znajomości rynku książki (była m.in. dyrektorą wydawniczą w W.A.B.) i własnych zasobach finansowych. Postanowiła wydać książki, z których żadna nie jest łatwa i przyjemna, książki mroczne i trudne, dość skromne w formacie, ale w zamierzeniach wielkie. Jeśli szukacie czegoś innego w literaturze niż proponuje mainstream wydawniczy, zapoznajcie się z ofertą Pauzy, bo warto. Warto napisać też, że nie piszę tego dla pieniędzy od Anity ani z innych niecnych przyczyn, ale zwyczajnie...

Dzisiaj recenzja książki, której nie ma. Myślę, że po kilku latach prowadzenia tego bloga możemy sobie pozwolić na taką ekstrawagancję.  Autor jest w wieku dobrym dla autora, bo jeszcze mieści się w nominacjach do nagród dla młodych, choć już debiutantem nie jest. Obrazki w google podpowiadają, że jest osobą raczej wysoką, co niby nic z literaturą wspólnego nie ma, ale wiedzieć dobrze.  Wyobrażam sobie, że był to grudniowy wieczór, w Polsce w życie wchodzi reforma firmowana przez rząd Messnera (tak, mieliśmy takiego premiera), a on tam na obczyźnie, w Hanowerze, przychodzi na świat....

I to jest dobry początek książki! #kurzojady #annaarno #wydawnictwoliterackie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 28, 2018 o 7:44 PDT