Tischner pisał: "należy starać się o takich przyjaciół, którzy w ogóle pisać nie potrafią". Pewnie miał na myśli stworzenia nieludzkie, choć to by świadczyło o jego pesymistycznej wizji relacji międzyludzkich.

Po co nam dzisiaj polski heroizm, czy jest nadzieja i co może być jej źródłem, ale też o tym, czy czasem to wszystko, co możemy przeczytać u Tischnera nie bierze dziś w łeb i potrzebujemy nowych dróg, bo dialog przestał być możliwy?

I czy czasem z Tischnera nie robimy takiego marketingowego guru-coacha, który powie nam jak żyć?

"Nieznane teksty Tischnera" już w księgarniach, a online my...

Ta książka ma wszystkie cechy książki, której nie chce mi się nawet otwierać. Po pierwsze absolutnie niezachwycajacą, brzydką okładkę nawiązującą do słynnej książki słynnego intelektualisty-celebryty, który z komiksami mi się kompletnie nie kojarzy, a do tego wszystkiego… znowu mam czytać o “narodzinach ludzkości”? Mimo wdzięczności, że wydawca nadesłał dzieło, odłożyłem na stertę “książki dla dzieciaków, do przeczytania po tym jak przeczytam już wszystkie smutne książki o Holokauście i kilka tych, które wydaje się, że nie są o Zagładzie, a i tak są”. TO BYŁ BŁĄD. To jest doskonałe!

Pod tą...

Dwa artykuły mojego autorstwa znajdziecie w tej wspaniale wydanej i zaprojektowanej książce.

Sprawia mi dużą radość edytorski poziom tej publikacji za którym stoi Justyna Kosińska Temperówka i Wydawnictwo AGORA

Towarzystwo też mi poprawia nastrój - Jacek Dukaj, Vadim Makarenko, Tomasz Ulanowski, Radek Czyż, Agnieszka Kurant, Emilia Dłużewska czy Joanna Sosnowska opowiedzą Państwu o przyszłości, która już jest.

Zachęcam. Pooglądać można tutaj:

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Przeczytałem dla Was (i za Was) kilkadziesiąt książek dla dzieci i zamierzam sprawozdawać. Wszystko po to, byście się nie potknęli z prezentami.

Dostaję całkiem sporo książek dla dzieci i co jakiś czas zaglądam na tę kolorową stertę, bo przecież ile można czytać o poważnych sprawach dla poważnych ludzi. Biorę zatem taką książkę do ręki, już widzę w wyobraźni jak wypoczywam i zaśmiewam się w głos, a tam… katastrofa klimatyczna, smutne schulzowskie wizje, chłopcy zagubieni w wielkim mieście i smutne kruki nieakceptujące swoich cech gatunkowych. Też mi rozrywka.

Myślę, że dobra książka dla...

Jest pełnia, trwa rocznica wybuchu powstania listopadowego, policja od kilku tygodni zachowuje się jakby im sie epoki popieprzyły, a faszystowska władza uprawia coś a'la dyktatura przy wsparciu telewizji, w której Leni Riefenstahl nie byłaby pewna czy dostanie się na bezpłatne praktyki.

Skoro tak, to ja mam wiersz na okazję - Julian Kornhauser z tuż-po-stanowojennego tomu poezji "Za nas, z nami" dla Państwa.

Kontekst personalny Państwo pewnie znają i z pewnością zgodzą się, że czyni on ten wiersz jeszcze bogatszym w znaczenia.

Rodzinna trauma na niedzielę? Zawsze możecie na mnie liczyć (i na rodziny, ale to już nie moja wina). “Dziennik upadku” byłby jedną z wielu opowieści o rodzinie, która żyje w cieniu Zagłady z - w tym przypadku - dziedziczonej raczej po mieczu niż po kądzieli, gdyby nie to, że Michel Laub napisał książkę z niezwykłą - czas na słowo, które niezbyt lubię, a które robi ostatnio gigantyczną karierę - czułością.

Pierwsze słowo książki Lauba to “dziadek”. Żyd, który przypłynął do Brazylii myśląc, że “historia najwyraźniej dobiegła kresu”. Pozostały po nim zeszyty zapisane wspomnieniami, w których...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Był sobie kiedyś Jarek, chłopiec blondwłosy i tak roześmiany, że zaangażowano go do filmu dla dzieci. Pewnie wołano za nim później “Placek”. Jarek nie lubił kobiet poza własną matką. Ale nie lubił też pomidorówki, co w epoce w której przyszedł na świat wydawało się bardziej podejrzane. Nie na tyle, żeby Jarka przymuszać do jedzenia pomidorówki. Nasz bohater jednak dorósł i postanowił coś z tym wszystkim zrobić. Jarek od dziecka marzył o tym, żeby zostać dyktatorem. A nie, to nie ta bajka, to rzeczywistość. Bajka idzie tak: Był sobie kiedyś Frank, chłopiec ciemnowłosy i drobny tak, że...

Dzisiaj zamiast wiersza, czytanka na dobrą noc. Czytanie będzie ze mnie, tzn z "Panny doktór Sadowskiej", bo dzisiaj 102 rocznica uzyskania przez kobiety praw wyborczych. A Zofia sporo się wokół tej sprawy narobiła. --- Z opublikowanej 21 listopada odezwy klubu doktor Sadowskiej: Kobieta Polka musi razem z mężczyzną przejąć udział w tej twórczej pracy, musi zakończyć dzieło swego wyzwolenia. Polki! Musicie zrozumieć cały ciężar obowiązku i odpowiedzialności: powinnyście przełamać w sobie dotychczasową obojętność na sprawę własną – powinnyście przezwyciężyć nieśmiałość i...