Esej Pazińskiego zostawiam sobie na spokojny czas, gdy już minie październikowa nawałnica nowości. Piękna okładka, fantastyczna edycja jak zawsze w Austerii. Bardzo bym już chciał, ale mam kolejkę czytelniczą a nie chcę Pazińskiego czytać w pośpiechu. Państwo zerkną na opisy w necie, może Państwa też zachwyci sam pomysł tej książki. #zdaniemszota #piotrpaziński #austeria #atrapystworzenia

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 16, 2020 o 6:19 PDT

Przyznano dzisiaj dwie ważne nagrody - Juliusza za biografię, którego otrzymała Agnieszka Dauksza za "Jaremiankę" i Silesiusa, którego otrzymał Konrad Góra za książkę poetycką roku, czyli "Kalendarz majów" i mój ukochany Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki za całokształt. Gratulacje!

Jakub Pszoniak, laureat nagrody Silesiusa za debiut poetycki w wierszu zamieszczonym w antologii "Jak długo będziemy musieli", którą Państwo mogą znaleźć w necie, bo to antologia w pliku.

Nadchodzą trudne czasy dla literatury, albo ciekawe. A może jedno i drugie. Z Zygmuntem Miłoszewskim w księgarni im. Baczyńskiego na warszawskich Bielanach rozmawialiśmy dzisiaj o tym co warto czytać, a czego nie. Czym jest dzisiaj czytanie, co sądzimy o "promocji czytelnictwa" i dlaczego Zbyszek Miłosz jest najfajniejszy. Nagranie znajdziecie na FN @nocksiegarn a ja dziękuję wszystkim zaangażowanym w ten wyjątkowo smutny wieczór, bo księgarnia bez czytelników jest jednak smutna. Zróbmy wszystko, by za rok się spotkać już offline i móc sobie podać ręce. @agencjaopowiesci...

Taki prezent. #zdaniemszota #janekkoza #mikołajłoziński #format

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 15, 2020 o 7:35 PDT

Debiutancka powieść Obiomy “Rybacy” (tłum. Sebastian Musielak) zachwyciła krytyków i przyniosła autorowi nominacje do Bookera. Chigozie Obioma wysoko zawiesił sobie poprzeczkę i - kontynuując sportową metaforę - “Orkiestrą bezbronnych” (tłum. Magdalena Słysz) przeskoczył samego siebie. To już nie przygodowa powieść, a traktat filozoficzny poświęcony losowi człowieka, siłom które go napędzają, miłości ale też roli tradycji. To pełna gorzkiej refleksji, głośna skarga na to, co świat “zachodni” zrobił z Afryką.

Chinonso jest dobroduszny. Ten hodowca kurczaków z nigeryjskiej Umuahii pewnego...

Wojciech Szot: Gratuluję Nagrody Nike od czytelników i czytelniczek. Twoja książka święci sukcesy, została dobrze przyjęta też przez krytykę, co nieczęsto idzie w parze z czytelniczym sukcesem. Ale w naszej rozmowie chciałbym wrócić do początku. Jak trafiłaś na Toby’ego Obeda?

Joanna Gierak-Onoszko: Rzeczywiście, to ogromna radość. Tak samo nominacja do Odkryć Empiku to mocny sygnał, że książka została przez rynek zauważona. Odbierając Nike Czytelników powiedziałam, że przychylne recenzje, nominacje i laudacje to dla autora wielkie szczęście, ale trafić do serc czytelników to dopiero ogromny...

Też tak macie, że musicie przeczytać każdy napoczęty kryminał do końca, nawet jeśli po drodze już się trochę męczycie? Mam nadzieję na wspólnotę losów z Państwem, bo ja tak mam. Po prostu nie umiem inaczej, dlatego przeważnie nie sięgam po ten gatunek literacki - na jednej z półek stoi u mnie cały rząd kryminałów Agaty Christie przypominając mi o pewnym szalonym styczniu, w którym to przeczytałem 30 jej książek. Jedną dziennie.

Anna Kańtoch, autorka znana raczej z pisania fantastyki od jakiegoś czasu wprawia się w kryminał i po lekturze jej najnowszej książki można powiedzieć dwie rzeczy -...

Dzisiaj premiera trzech ważnych książek. Karolina Sulej w "Rzeczach osobistych" pokazuje, że w historii ważne powinno być to, co.ważne było dla tych, o których piszemy. A ważne były też rzeczy - szminka, kolorowa chusta, obrączka. Doslonale udokumentowana książka o czymś niby oczywistym, a jakże nieobecnym w narracjach historycznych. Michał Nogaś w "Z niejednej półki" pokazuje, że ludziom trzeba dać mówić i tylko trochę im w tym pomagać. Miałem przyjemność pracować przy tej książce i była to szkoła życia. Trudna ale ważna. Wit Szostak przygląda się w "Cudzych słowach" jednemu człowiekowi i...

Niejednorodna i nierówna to książka. Zbigniew Rokita w reportersko-eseistycznej formule zabiera nas na podróż po wielu czasach i miejscach. I jak to na wycieczce niekiedy będziemy zachwyceni, niekiedy znużeni, chwilami się pogubimy, ale wrócimy z niej wzbogaceni o wrażenia i wiedzę. Choć ten kto liczył, że po lekturze "Kajś" chaos w jego głowie się uporządkuje, zawiedzie się. Nie taki ma cel ta naprawdę udana książka.

Rokita zaczyna “Kajś” od obszernego wstępu historycznego, który choć już od samego początku odwołuje się do rodzinnej historii autora, to nieznośnie próbuje zastąpić podręcznik...