W najnowszych Książki. Magazyn do czytania piszę o “Rzeczach osobistych” Karoliny Sulej, książce, którą powinni przeczytać wszyscy, którzy dla filmu, teatru czy fikcji tworzą wizje obozów - nie było jednolicie, nie wszystkie pasiaki wyglądały jak z taśmy produkcyjnej, wyobraźnię ograniczyliśmy, bo tak łatwiej. A jak było?

---

Karolina Sulej z niezwykłą sprawnością, ale i delikatnością i czujnością przeprowadza czytelników i czytelniczki przez historię wspólnej egzystencji ludzi i przedmiotów w strasznych czasach, ale i w tych, które z nich się narodziły.

Chudy mężczyzna na rysunku prezentuje...

„Złe biografie, nieznane biografie”. Sylwia Chwedorczuk, Wojciech Szot, Krzysztof Tomasik.

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Kawafis w przekładzie Ireneusza Kani dla nas na noc. Optymistyczny początek i pesymistyczne zakończenie tego wiersza jakoś oddają moje dzisiejsze uczucia - bardzo jestem wam wdzięczny, że jesteście i za dzisiejsze reakcje, ale wcale to nie znaczy, że nie widzę jak to wszystko ma kruche podstawy. Wiersz z nadzieją, że przestaniemy “nosić w sobie zimę”.

Zapraszam  na nową stronę na FB - Szot bez fikcji.

Ta strona miała służyć tylko do promocji i komunikacji audycji w Reset Obywatelski, ale póki co będzie potrzebna szerzej - do dalszej obecności w internetosferze. 

Dzisiaj wieczorem na YT Resetu, o godzinie 21:00 druga audycja "Godzina bez fikcji" z udziałem Agnieszki Rybak i Anny Smółki, autorek monumentalnej książki "Kresy. Ars moriendi".

Zdaniem Szota może kiedyś wróci, a dopóki się to nie wydarzy zapraszam tutaj. Nic się nie zmieni. Tylko ja już trochę bardziej zmęczony, ale Tajfun dalej w formie. Do przeczytania i usłyszenia. Bez fikcji i wciskania kitu. 

Przemek “Trust” Truściński ilustrujący wiersze zmarłego w 1933 roku biskupa? Czego się spodziewać? Obrazoburstwa? Groteski? A może biskup też człowiek i wcale nie o świętych sprawach pisał? “Andzia” to dzieło niezwykłe, łączące zadziwiające wizje Trusta i brutalną opowieść o Andzi, żeńskim odpowiedniku Stasia Straszydła. 

Pamiętacie “Złotą Różdżkę”? Kilka lat temu ilustratorka Justyna Sokołowska i grupa świetnych tłumaczy i tłumaczek przygotowała nową wersję klasycznej opowieści Heinricha Hoffmanna, w której makabryczne losy i kary przygotowane dla głównego bohatera miały odstraszyć dzieci...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Nie wiem jak Państwo, ale ja mam bardzo mieszane uczucia wobec prezentów nieprzydatnych i ładnych samą ładnością. Z jednej strony trochę szkoda kasy na “ładne rzeczy”, z drugiej - istotą prezentu jest jego zbytkowość, lekkie szaleństwo w konsumenckiej decyzji.  A gdy to szaleństwo nie jest aż takie drogie?  Nowe wydanie “Imienia róży” Umberto Eco jest oszałamiająco piękne - książka wydana jak staromodny modlitewnik, z barwionymi na czerwono brzegami stron, delikatnym papierem, ładną obwolutą, chroniącą minimalistyczną, piękną okładkę. To jest takie wydanie, że nie ważne, że masz w...